7 ଆର୍ ଇ ତିନି ହଃକା ସାକି ଆଚ୍ତି ।
7 ଯୀଶୁର୍ ବିଷୟରେ ଅମୁକେ ତିନ୍ ଲକ୍ ସାକ୍ଯ ଦେତି।
ପିତର୍ ଇ କଃତା କଃଉ କଃଉ କଃଣ୍ଡେକ୍ ଉଜାଳ୍ ମେଗ୍ ସେମଃନ୍କେ ଡାହ୍ଲି, ଆର୍ ସେ ମେଗେ ହୁଣି ଇ କଃତା କଃଉଆ ଅୟ୍ଲି, “ଇରି ଅଃମାର୍ ଲାଡାର୍ ହଅ, ଆର୍ ଉହ୍ରେ ଅଃମାର୍ ବଃଡେ ସଃନ୍ମତ୍, ଆର୍ କଃତା ସୁଣା ।”
ମଃତର୍ ସେ ଜଦି ତୁମାର୍ କଃତା ନଃସୁଣେ, ତଃବେ ତୁମାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ଆରେକ୍ ଗଟ୍ ଲକ୍କେ ନୟ୍ଲେକ୍ ଦୁୟ୍ ଲକ୍କେ ନଃୟ୍ ତାର୍ ଲଃଗେ ଜାହା । ଜଃନ୍କଃରି ଅଃମାର୍ ସାସ୍ତର୍ ହଃର୍କାରେ ‘ଦୁୟ୍ କି ତିନି ସାକିର୍ ମୁଏଁ ସଃବୁ କଃତା ତିର୍ ଅୟ୍ଦ୍ ।’
ତଃବେ ତୁମିମଃନ୍ ଜାୟ୍ ସଃବୁ ବାସାର୍ ରିଲା ଲକ୍ମଃନ୍କେ ଉବା, ହଅ ଆର୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାର୍ ନାଉଁଏ ବାପ୍ତିସମ୍ ଦଃୟ୍, ସେମଃନ୍କେ ଚେଲା କଃରା ।
ଆରୁମେ ବାକ୍ୟ ରିଲି, ବାକ୍ୟ ଇସ୍ୱର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ରିଲା, ସେ ବାକ୍ୟ ହଃକା ଇସ୍ୱର୍ ରିଲା ।
ଉବା ଆର୍ ମୁୟ୍ ଏକ୍ ।”
ଉବା ଅଃହ୍ଣାର୍ ନାଉଁକ୍ ଜଃଜ୍ମାନ୍ କଃର୍ । ସଃଡେବଃଳ୍ ସଃର୍ଗେହୁଣି ଇ କଃତା ସୁଣା ଗଃଲି, “ମୁୟ୍ଁ ତାକ୍ ଜଃଜ୍ମାନ୍ କଃରିଆଚି ଆର୍ ଆରେକ୍ ଜଃଜ୍ମାନ୍ କଃରିନ୍ଦ୍ ।”
ବଃଲେକ୍ ସେ ସଃତ୍ ଆତ୍ମା ଦଃୟ୍ଦ୍ । ଜଃଗତ୍ ତାକ୍ ଦଃରୁକ୍ ନାହାରେ, ବଃଲେକ୍ ଜଃଗତ୍ ତାକ୍ ନଃଦେକେ କି ନଃଜାଣେ; ମଃତର୍ ତୁମିମଃନ୍ ତାକ୍ ଜାଣିଆଚାସ୍, ବଃଲେକ୍ ସେ ତୁମିମଃନାର୍ ସଃଙ୍ଗ୍ ରଃୟ୍ଦ୍, ଆରେକ୍ ସେ ତୁମାର୍ ମଃନ୍ ବିତ୍ରେ ରଃୟ୍ଦ୍ ।
ଉବାର୍ ଲଃଗେହୁଣି ମୁୟ୍ ତୁମାର୍ ହାକ୍ ଜୁୟ୍ ଉହ୍କାର୍ କାରିକେ ହଃଟାୟ୍ନ୍ଦ୍, ସେ ଉବାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ଆସି ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାର୍ ବିସୟେ ସଃତ୍ ସାକି ଦଃୟ୍ଦ୍ । ଆର୍ ମର୍ ବିସୟେ ହେଁ ସାକି ଦଃୟ୍ଦ୍ ।
ବଃଲେକ୍ ଉବା ଜଃନ୍କଃରି ନିଜେ ଜିବନ୍, ସେରଃକମ୍ ହୟ୍ସିକ୍ ହେଁ ନିଜେ ଜିବନାର୍ ମୁଳ୍ ଅଃଉଁକେ ଦଃୟ୍ଆଚେ ।
ମୁୟ୍ ନିଜାର୍ ଗିନେ ସାକି ଦେଉଁଲେ, ଆର୍ ମକ୍ ହଃଟାୟ୍ଲା ଉବା ହେଁ ମର୍ ଗିନେ ସାକି ଦେଉଁଲା ।”
ଜିସୁ ସେମଃନ୍କେ କୟ୍ଲା, “ମୁୟ୍ ଜଦି ନିଜ୍କେ ଜଃଜ୍ମାନ୍ କଃରୁଲେ, ତଃବେ ମର୍ ଜଃଜ୍ମାନାର୍ କାୟ୍ ମଲ୍ ନାୟ୍, ଜେ ମର୍ ଜଃଜ୍ମାନ୍ କଃରୁଲା, ସେ ମର୍ ଉବା, ଜାକେ ତୁମିମଃନ୍ ତୁମାର୍ ଇସ୍ୱର୍ ବଃଲି କଃଉଁଲାସ୍ ।
ଜିସୁ, ତାର୍ ଉବାସି ଇସ୍ୱର୍ କାତା ବାଟ୍ୟା ସେ ଉଟାୟ୍ ଇସ୍ୱରାର୍ କାତା ଆତ୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ଉଚ୍ ଆର୍ ଉବାର୍ ତଃୟ୍ହୁଣି ସଃୟ୍ତାର୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମା ହାୟ୍କଃରି ଜାୟ୍ରି ତୁମିମଃନ୍ ଦଃକୁଲାସ୍ ଆର୍ ସୁଣୁଲାସ୍, ସେରି ସେ ଅଃମାର୍ ଉହ୍ରେ ଡାଳି ଦଃୟ୍ ଆଚେ ।
ଆର୍ ଆମିମଃନ୍ ଇ ସଃବୁ ବିସୟାର୍ ସାକି, ଆର୍ ଜୁୟ୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାକେ ଇସ୍ୱର୍ ଅଃହ୍ଣାର୍ କଃତା ମାନ୍ତା ଲକ୍ମଃନ୍କେ ଦଃୟ୍ଆଚେ, ସେ ହେଁ ସାକି ।
ଆର୍ ପବିତ୍ର ଆତ୍ମାର୍ ମିସାଣ୍ ତୁମି ସଃବୁଲକାର୍ ଉହ୍ରେ ଅଃଉଆ ।
ଆରୁମେ ଜେ ରିଲା ଜାର୍ ବାକ୍ୟ ଅଃମିମଃନ୍ ସୁଣି ଆଚୁ, ଜାକେ ନିଜ୍ଆକାୟ୍ ଦଃକି ଆଚୁ । ଆର୍ ନିଜାର୍ ଆତେ ଚୁୟ୍ ଆଚୁ, ସେ ଜିବନ୍ ହର୍ କଃତାକ୍ ତୁମିମଃନ୍କେ ଜାଣାଉଁଲୁ ।
ଜିସୁ କ୍ରିସ୍ଟ ଇସ୍ୱରାର୍ ହୟ୍ସି ବଃଲି ବାପ୍ତିସମ୍ ଦଃୟ୍ ଆର୍ ନିଜାର୍ ବଃନି ଦଃୟ୍ ମାନାୟ୍ର୍ ମୁକ୍ତି ସାଦୁନ୍ କଃଲାର୍ ଗିନେ ଜାଣାୟ୍ ରିଲା, ମଃତର୍ ହାଣାୟ୍ ହଃକା ନୟ୍ ମଃତର୍ ବଃନି ଆର୍ ହାଣି ନଃୟ୍ ଆସିରିଲା, ଆତ୍ମା ହେଁ ଇତିର୍ ସାକି ଦେଉଁଲା ଆତ୍ମା ସେ ସଃତ୍ ।
ଆତ୍ମା, ହାଣି, ଆର୍ ବଃନି ଇ ତିନିଗଟ୍ ସାକି ଏକ୍ ।
ସେ ହିନ୍ଦିରିଲା ବଃସ୍ତର୍ ବଃନି ତଃୟ୍ ବୁଡାୟ୍ ଅୟ୍ରିଲି । ସେ “ଇସ୍ୱରାର୍ ବାକ୍ୟ” ନାଉଁଏ ଜାଣାସୁଣା ।