11 ย้อนต้านฮู้ดีอยู่แล้วว่า เขาหมู่นั้นเป๋นคนตี้หลงจากความจริง บาปหนา ก๋านเยียะบ่ดีของเขาก็แสดงหื้อหันว่าเขามีความผิด
เจ้านายก็ตอบเขาว่า ‘ไอ่ขี้ข้าบ่ดี เฮาจะเอากำของเจ้านั้นละลงโต้ษเจ้า เจ้าฮู้ว่าเฮาเป๋นคนใจ๋แข็ง ตี้ยึดก่ำไฮเอาจากงานของคนอื่น กับเก็บเกี่ยวในสิ่งตี้เฮาบ่ได้ปูก
แต่หมู่ฟาริสีกับผู้ชำนาญบทบัญญัติ บ่ยอมฮับแผนก๋านของพระเจ้าตี้มีต่อหมู่เขา โดยบ่ฮับบัพติศมาจากยอห์น
คนใดตี้เจื้อวางใจ๋พระองค์นั้นก็บ่ถูกลงโต้ษ แต่คนใดตี้บ่เจื้อวางใจ๋พระองค์ก็ได้ถูกตัดสินลงโต้ษไปแล้ว ย้อนเขาบ่ได้เจื้อวางใจ๋พระบุตรองค์เดียวของพระเจ้า
แต่เปาโลกับบารนาบัสอู้อย่างบ่กั๋วใผว่า “จ๋ำเป๋นตี้จะต้องอู้เถิงถ้อยกำของพระเจ้าหื้อต้านตังหลายฟังก่อน แต่เมื่อต้านตังหลายบ่เอา กับหันว่าตั๋วเองนี้บ่เหมาะบ่เปิงตี้จะฮับจีวิตนิรันดร์แล้ว จาอั้นหมู่เฮาจะปากั๋นไปหาคนต่างจ้าด
เนื่องจากหมู่เฮาได้ยินมาว่ามีบางคนในหมู่เฮาอู้หื้อต้านตังหลายบ่ม่วนใจ๋ กับเยียะหื้อวุ่นวายใจ๋ แต่หมู่เฮาบ่ได้สั่งหื้อเขามาบอกจาอั้น
แล้วนายพันก็เขียนจดหมายข้อความว่า
หมู่เฮาฮู้แล้วว่า สิ่งตี้เขียนในบทบัญญัติตึงหมด ก็เปื้อบอกกับคนตี้อยู่ใต้บทบัญญัตินั้น จาอั้นจึงบ่มีใผมีข้อแก้ตั๋วได้ กับคนตึงโลกจะต้องถูกพระเจ้าตัดสินเหมือนกั๋นหมด
เตื๋อนเขาตังหลายหื้อหมั่นกึ๊ดเรื่องหมู่นี้ กับเน้นหมู่เขาต่อพระเจ้าว่า ห้ามเถียงกั๋นในเรื่องความหมายของกำ มันบ่มีประโยชน์ แต่จะเยียะหื้อคนตี้ได้ฟังหล้มจ๋มไปติกๆ
จะต้องเยียะหื้อคนหมู่นี้ย้างปากเหีย ย้อนว่าหมู่เขาเยียะหื้อหลายครอบครัวหลงจากความจริงโดยก๋านสอนตี้บ่ควรดีสอนเปื้อเงินคำก่ำแก้ว
กับจะบ่ไปสนใจ๋นิยายของจาวยิวกับกฎข้อบังคับต่างๆ ของคนตี้บ่ยอมฮับความจริง
ถ้าเฮาฮู้ความจริงจาอี้แล้ว แล้วยังตั้งใจ๋เยียะบาปแหม ก็จะบ่มีเครื่องปู่จาไว้ล้างบาปหื้อเฮาเลย