18 เมื่อหมู่เขาหันควันไฟจากก๋านเผาเมืองนั้น หมู่เขาอู้ว่า ‘บ่มีเมืองไหนตี้เกยเป๋นเหมือนเมืองอันยิ่งใหญ่นี้’
หมู่เขาก็นมัสก๋านมังกร ย้อนว่ามังกรได้หื้ออำนาจแก่สัตว์ฮ้ายตั๋วนั้น หมู่เขาก็นมัสก๋านสัตว์ฮ้ายนั้นตวย อู้ว่า “ใผจะมีฤทธิ์อำนาจเหมือนสัตว์ตั๋วนี้ ใผจะสู้ได้”
ควันแห่งก๋านทรมานคนหมู่นี้จะลอยขึ้นตลอดเวลากับตลอดไป คนตี้นมัสก๋านสัตว์ฮ้ายกับฮูปปั้นของมันกับคนตี้ได้ฮับเครื่องหมายแตนจื้อมัน จะบ่มีวันได้ย้างจากก๋านถูกทรมานเลยตึงเมื่อวันตึงเมื่อคืน
เมืองใหญ่นั้นถูกแบ่งออกเป๋นสามส่วน บ้านเมืองของจ้าดตังหลายก็ถูกทำลายลง พระเจ้าบ่ลืมลงโต้ษเมืองบาบิโลนตี้ยิ่งใหญ่ตวย พระองค์หื้อนางกิ๋นจากถ้วยตี้ใส่เหล้าองุ่นแห่งความโขดแค้นของพระองค์
กับอู้ว่า ‘ฉิบหาย ฉิบหายแต๊ๆ สำหรับเมืองตี้ยิ่งใหญ่ ตี้เกยเอาผ้าลินินอย่างดี ผ้าสีม่วง กับผ้าสีแดงสด คำ เพชรพลอย กับไข่มุก มาแต่งหย้อง