15 หมู่ป้อก๊าตี้ร่ำรวยจากก๋านขายสินก๊าหื้อกับเมืองนั้น จะยืนอยู่ห่างๆ ย้อนกั๋วตี้จะได้ฮ่วมในความเจ็บปวดทรมานตี้เมืองนั้นได้ฮับ หมู่เขาจะไห้หอนวอนตุ๊ก
พระองค์สอนหมู่เขาว่า “มีถ้อยกำของพระเจ้าเขียนไว้ในพระคัมภีร์บ่ใจ้กา ว่า ‘พระวิหารของเฮาจะฮ้องว่าเป๋นตี้สำหรับอธิษฐานของคนกู้จ้าดกู้ภาษา แต่หมู่เจ้ามาเยียะหื้อก๋ายเป๋นถ้ำของโจ๋รเหีย’ ”
หมู่เจ้านายของแม่ญิงคนนั้นหันว่าหมดโอกาสตี้จะได้สตางค์แล้ว จึงยับเปาโลกับสิลาสลากไปหาผู้มีอำนาจตัดสินตี้ข่วงก๋างเมือง
บ่ว่าจะเป๋นคำ เงิน เพชรพลอย ไข่มุก ผ้าลินิน ผ้าสีม่วง ผ้าไหม ผ้าสีแดงสด ไม้หอมกู้อย่าง กับสิ่งของต่างๆ ตี้แป๋งจากงาจ๊าง ตี้แป๋งจากไม้รากาแปง ตองแดง เหล็ก กับหินอ่อน
อบเชย เครื่องเทศ เครื่องหอม มดยอบ กำยาน เหล้าองุ่น น้ำมันบ่ากอก แป้งละเอียด ข้าวสาลี งัว แกะ ม้า รถม้า ขี้ข้า กับเชลย
“หมู่ป้อก๊าจะอู้ว่า ‘หมู่สิ่งของต่างๆ ตี้เจ้าหลงใหลนั้น ได้หายไปจากเจ้าแล้ว ตึงความหรูหรากับสิ่งตี้เยียะหื้อเจ้างามนั้น ได้หายไปแล้ว เจ้าจะบ่มีวันได้ปะสิ่งหมู่นี้แหมเลย’
หมู่เขาจะเอาขี้ฝุ่นใส่หัวของเขากับไห้หอนวอนตุ๊กว่า ‘ฉิบหาย ฉิบหายแต๊ๆ สำหรับเมืองอันยิ่งใหญ่ กู้คนตี้มีเฮือเตียวทะเลนั้น ก็ร่ำรวยมาจากความมั่งคั่งของเมืองนี้ แต่บ่าเดี่ยวนี้มันถูกทำลายลงภายในจั้วโมงเดียว
ย้อนเมืองนั้นเยียะหื้อกู้จ้าดกิ๋นเหล้าองุ่น ของราคะตั๋ณหาตี้จะล่วงประเวณีกับเมืองนั้น กษัตริย์ตังหลายในโลกได้ล่วงประเวณีกับเมืองนั้น ป้อก๊าตังหลายในโลกก็ร่ำรวยนักขึ้นจากความมั่งคั่ง กับความฟุ่มเฟือยของเมืองนั้น”