35 พระองค์ก็นั่งลงฮ้องสาวกตึงสิบสองคนเข้ามาแล้วอู้ว่า “ถ้าใผใค่เป๋นคนตังเก๊า ก็หื้อเขาคนนั้นเป๋นคนตังป๋าย แล้วฮับใจ๊คนตังหลาย”
ในหมู่ต้านคนตี้เป๋นใหญ่เหลือเปิ้น จะต้องเป๋นคนตี้ฮับใจ๊ต้านตังหลาย
พระองค์เอาหละอ่อนหน้อยคนนึ่งมายืนอยู่ส่องหน้าหมู่เขา พระองค์ก็อุ้มหละอ่อนคนนั้นมานั่งตักไว้ แล้วอู้กับหมู่เขาว่า
เฮาบอกต้านตังหลายว่า เมื่อปิ๊กบ้านคนเก็บภาษีคนนี้ละเป๋นคนตี้พระเจ้ายกโต้ษบาปหื้อ บ่ใจ้ฟาริสี ย้อนว่ากู้คนตี้ยกตั๋วขึ้นจะถูกเต็กหื้อต่ำลง ส่วนคนตี้ถ่อมตั๋วลงก็จะได้ฮับก๋านยกขึ้น”
แต่สำหรับหมู่ต้านนั้นบ่เป๋นจาอั้นเน่อ คนใดเป๋นใหญ่ก็หื้อคนนั้นเป๋นคนเล็กหน้อยตี้สุด คนใดเป๋นนายก็หื้อเป๋นคนฮับใจ๊
แต่พระคุณตี้พระเจ้าโผดหื้อกับหมู่เฮานั้นก็นักขึ้น อย่างตี้พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า “พระเจ้าต่อต้านคนตี้หยิ่งจ๋องหอง แต่ปั๋นปอนคนตี้ถ่อมใจ๋”