27 แต่พระเยซูก๋ำมือของหละอ่อนคนนั้นจั๊กหื้อลุกขึ้น หละอ่อนคนนั้นก็ลุกขึ้นยืน
หลังจากไล่คนหมู่นั้นออกไปหมดแล้ว พระเยซูก็เข้าไปในห้องแล้วก๋ำมือหละอ่อนไว้ หละอ่อนก็ลุกขึ้นมา
พระองค์ก็เตียวเข้าไปก๋ำมือนาง แล้วตุ้มหื้อลุกขึ้นนั่ง นางก็หายจากไข้ แล้วนางก็ลุกขึ้นฮับใจ๊ผ่อกอยพระเยซูกับหมู่สาวก
พระเยซูฮู้สึกอินดูก็ยื่นมือออกไปหยุบป้อจายคนนั้น แล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ”
พระองค์ก๋ำมือของหละอ่อนคนนั้นแล้วอู้ว่า “ทาลิธา คูมิ” เป๋นภาษาฮีบรูแป๋ว่า “หล้าเหย ลุกขึ้นเต๊อะ”
พระองค์ก็จู๋งมือคนต๋าบอดออกมานอกหมู่บ้าน แล้วถ่มน้ำลายใส่ต๋าตึงวางมือบนต๋าสองเบื้องของคนนั้น ถามว่า “ผ่อหันอะหยังพ่องก่อ”
ผีนั้นก็ไห้ๆ หุยๆ เยียะหละอ่อนคนนั้นดิ้นโจ้งดิ้นจ้างอยู่สักกำนึ่งแล้วก็ออกไป หละอ่อนก็นอนหนิมผิ้วเหมือนคนต๋าย แล้วคนตังหลายก็อู้กั๋นว่า “เขาต๋ายแล้ว”
เมื่อพระเยซูเข้าไปในเฮือนหลังนึ่ง หมู่สาวกก็มาถามพระองค์เป๋นส่วนตั๋วว่า “เป๋นจาใดหมู่เฮาเถิงไล่ผีนั้นออกบ่ได้”
นายพันจึงจู๋งมือป้อจายหนุ่มคนนั้นไปห่างจากหมู่คนแล้วถามว่า “มีอะหยังกา”
แล้วเปโตรก็ก๋ำมือขวาของป้อจายคนนั้นตุ้มหื้อลุกขึ้น ตี๋นกับข้อแข้งของเขาก็มีแฮงขึ้นมาบ่าดิดบ่าเดี่ยว
เปโตรจึงเอามือจ้วยตุ้มนางลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ฮ้องหมู่ผู้เจื้อกับหมู่แม่หม้ายเข้ามา แล้วหื้อผ่อว่านางมีจีวิตขึ้นมาแล้ว