17 มีป้อจายคนนึ่งในคนตังหลายนั้นตอบพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ครับ ข้าพเจ้าปาลูกบ่าวมาหาอาจ๋ารย์ เขามีผีเข้าเยียะหื้ออู้บ่ได้
มีป้อจายคนนึ่งโดนผีเข้า เยียะหื้อเขาต๋าบอดกับเป๋นใบ้ บางคนปาเขามาหาพระเยซู พระองค์ก็ได้ฮักษาเขาหื้อหายจ๋นผ่อหันกับอู้ได้เหมือนเก่า
อู้ว่า “พระองค์เจ้าข้า ขอโผดอินดูลูกบ่าวของข้าพเจ้าตวยเต๊อะ เขาเป๋นโรคลมบ้าหมู ตุ๊กทรมานขนาด เกยตกน้ำตกไฟเจื่อๆ
ต๋อนตี้ป้อจายตี้หายต๋าบอดสองคนนั้นออกไปจากตี้หั้น มีคนปาป้อจายตี้โดนผีเข้ามาหาพระเยซู ผีได้เยียะหื้อเขาเป๋นใบ้
มีบางคนปาหละอ่อนหน้อยๆ ของหมู่เขาเข้ามาหาพระเยซู เปื้อหื้อพระองค์วางมือปั๋นปอน แต่หมู่สาวกว่าหื้อ
อ้อนวอนพระองค์ว่า “ลูกสาวหน้อยๆ ของข้าพเจ้าป่วยก่ำลังจะต๋าย ขอพระองค์โผดไปวางมือบนตั๋วเขาน่อยเต๊อะ เปื้อเขาจะได้หายโรค แล้วบ่ต๋าย”
แม่ญิงคนนั้นบ่ใจ้เป๋นจาวยิว แต่เป๋นจาวซีเรียฟีนิเซีย ตี้อู้ภาษากรีก นางมาอ้อนวอนขอหื้อพระองค์ขับไล่ผีออกจากลูกสาว
พระเยซูถามหมู่เขาว่า “ก่ำลังเถียงกั๋นเรื่องอะหยัง”
ผีออกฤทธิ์เมื่อใด จะเยียะหละอ่อนคนนี้โก้นลงดิน น้ำลายออกเต๋มปากโจ๊ะโฟ๊ะ ขบเขี้ยวขบกางมั่นตึ้ง กับตั๋วแข็งเกิ็กเดิ็ก ข้าพเจ้าขอหมู่สาวกของต้านไล่ผีนั้นออก แต่หมู่เขาไล่มันออกบ่ได้”
เมื่อพระเยซูหันหลายคนปากั๋นล่นเข้ามาหานักขึ้น พระองค์ก็สั่งผีฮ้ายตั๋วนั้นว่า “ไอ่ผีตี้เยียะหื้อหูหนวกอู้บ่ได้ เฮาสั่งหื้อเจ้าออกจากหละอ่อนคนนี้ ห้ามปิ๊กมาเข้าเขาแหมซ้ำเน่อ”
วันนึ่งพระเยซูไล่ผีตี้เยียะหื้อคนเป๋นใบ้ออกจากป้อจายคนนึ่ง แล้วเขาก็อู้ได้ คนตังหลายก็ปากั๋นงืด
มีป้อจายคนนึ่งในคนตังหลายตี้มานั้นเอิ้นพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ครับ ขอไปผ่อลูกข้าพเจ้าหน้อย ข้าพเจ้ามีลูกคนเดียวเต้าอั้น
เมื่อข้าราชก๋านคนนั้นได้ยินว่าพระเยซูลุกจากแคว้นยูเดียมาแคว้นกาลิลี เขาก็ฟั่งไปอ้อนวอนขอหื้อพระองค์มาฮักษาลูกบ่าวของเขาตี้ก่ำลังจะต๋ายแล้ว