37 คนตังหลายก็ปากั๋นงืดขนาดอู้กั๋นว่า “กู้สิ่งตี้พระเยซูเยียะนั้นดีขนาด พระองค์เยียะหื้อคนหูหนวกได้ยิน เยียะหื้อคนใบ้อู้ได้”
ต๋อนตี้ป้อจายตี้หายต๋าบอดสองคนนั้นออกไปจากตี้หั้น มีคนปาป้อจายตี้โดนผีเข้ามาหาพระเยซู ผีได้เยียะหื้อเขาเป๋นใบ้
คนตังหลายก็ปากั๋นงืดอู้กั๋นว่า “ปาดโทะ อะหยังเป๋นล้ำเป๋นเหลือเนียะ ต้องเป๋นกำสอนใหม่แน่ๆ มีสิทธิอำนาจแต๊ๆ ขนาดต้านสั่งหื้อผีฮ้ายออก มันก็เจื้อฟัง”
คนง่อยนั้นก็ลุกขึ้น แบกตี้นอนแล้วเตียวปิ๊กบ้านต่อหน้าต่อต๋าคนตังหลาย คนตึงหมดก็ปากั๋นงืดสรรเสริญพระเจ้าว่า “เฮาบ่เกยฮู้บ่เกยหันอะหยังจาอี้สักเตื้อ”
หมู่เขากั๋วขนาด อู้กั๋นในหมู่เขาว่า “ต้านผู้นี้เป๋นใผกั๋น ขนาดลมหลวงกับคลื่นแฮงก็ยังเจื้อฟังต้าน”
หละอ่อนคนนั้นก็ลุกขึ้นมา แล้วเตียวไปเตียวมาในห้องนั้น (หละอ่อนแม่ญิงคนนี้อายุสิบสองปี๋) คนตี้อยู่ในห้องก็ปากั๋นงืดอยู่ในใจ๋
เมื่อพระเยซูขึ้นเฮือแล้ว ลมก็ย้าง หมู่เขาปากั๋นงืดขนาดตี้พระองค์เตียวบนน้ำได้กับลมก็หยุด
พระองค์สั่งหมู่คนตี้ปาเขามาบ่หื้อไปเล่าเรื่องนี้หื้อใผฟัง แต่ยิ่งพระองค์สั่งห้ามนักเต้าใด หมู่เขาก็ยิ่งบอกคนอื่นนักขึ้นเต้าอั้น
เวลานั้นมีคนจ๋ำนวนนักมาหาพระเยซูแหม แต่เมื่อของกิ๋นเสี้ยงหมดแล้ว พระเยซูจึงฮ้องหมู่สาวกมาหาอู้ว่า
เฮาสองคนก็สมกับโต้ษนั้นแต๊ หมู่เฮาได้ฮับโต้ษต๋ามตี้หมู่เฮาเยียะไปนั้น แต่ต้านคนนี้บ่ได้เยียะผิดอะหยังเลย”
เมื่อคนตังหลายหันสิ่งตี้เปาโลได้เยียะแล้วนั้น หมู่เขาก็ปากั๋นเอิ้นเป๋นภาษาลิคาโอเนียว่า “หมู่เทพเจ้าได้ตะแหลงเป๋นคนลงมาหาหมู่เฮาแล้ว”