5 อันใดจะง่ายเหลือกั๋น ตี้จะว่า ‘บาปของเจ้าได้โผดยกแล้ว’ กาว่า ‘ลุกขึ้นเตียวไปเต๊อะ’
มีคนปากั๋นหามคนง่อยนอนอยู่ตี้นอนคนนึ่งมาหาพระเยซู เมื่อพระองค์หันความเจื้อของหมู่เขา ก็อู้กับคนง่อยว่า “ลูกเหย สบายใจ๋เต๊อะ บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
แต่เปื้อว่าต้านตังหลายจะฮู้ว่า บุตรมนุษย์มีสิทธิอำนาจในโลกตี้จะโผดยกโต้ษบาปได้” แล้วพระองค์ก็อู้กับคนง่อยนั้นว่า “ลุกขึ้นแบกตี้นอนปิ๊กไปบ้านเต๊อะ”
พระองค์หันความเจื้อของหมู่เขาก็อู้กับคนง่อยว่า “ลูกเหย บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
เมื่อพระเยซูหันความเจื้อของหมู่เขา ก็อู้กับคนง่อยว่า “เปื้อนเหย บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
พระองค์จึงบอกกับแม่ญิงคนนั้นว่า “บาปของเจ้า เฮายกหื้อแล้ว”
ป้อจายง่อยตี้หมู่ต้านเกยฮู้จักหายเป๋นปกติ ย้อนความเจื้อในฤทธิ์เดชของพระเยซู ความเจื้อพระเยซูเยียะหื้อเขาหายเป๋นปกติ อย่างตี้หมู่ต้านหันกับต๋าจาอี้ละ
เปโตรอู้กับเขาว่า “ไอเนอัสเหย พระเยซูคริสต์ฮักษาต้านหื้อหายแล้ว ลุกขึ้นเก็บตี้นอนเหียเต๊อะ” แล้วไอเนอัสก็ลุกขึ้นบ่าเดี่ยวนั้น