23 เมื่อพระเยซูเตียวมาแผวเฮือนของนายธรรมศาลา ก็หันหมู่คนปากั๋นเป่าปี่เป่าแนเล่นเพลงงานศพ กับคนจ๋ำนวนนักเยียะเสียงดังวุ่นวะวุ่นวาย
‘หมู่เปิ้นเป่าปี่เป่าแนหื้อฟังแล้ว หมู่ตั๋วก็บ่เต้นบ่ฟ้อนตวย หมู่เปิ้นปากั๋นฮ้องเพลงสำหรับงานศพหื้อฟัง หมู่ตั๋วก็บ่แป๋งหน้าหมองต๋องเศร้าตวย’
ก็เผียบเหมือนกับหละอ่อนนั่งเล่นอยู่ก๋างกาดก๋างลี เอิ้นฮ้องใส่กั๋นว่า ‘หมู่เปิ้นเป่าปี่เป่าแนหื้อฟังแล้ว หมู่ตั๋วก็บ่เต้นบ่ฟ้อนตวย หมู่เปิ้นปากั๋นฮ้องเพลง สำหรับงานศพหื้อฟัง หมู่ตั๋วก็บ่ไห้บ่หุยตวย’
เปาโลจึงลงไปหา แล้วอุ้มป้อจายหนุ่มคนนั้นขึ้น แล้วอู้กับคนตังหลายว่า “บ่ถ้าฮ้อนอกตกใจ๋เน่อ เขายังมีจีวิตอยู่”
เปโตรจึงตวยสองคนนั้นไป เมื่อไปแผว หมู่เขาก็ปาเปโตรขึ้นไปตี้ห้องจั๊นบน หมู่แม่หม้ายยืนไห้สนั่นปั่นปื๊นแวดเปโตร กับจี๊หื้อเปโตรผ่อเสื้อผ้าต่างๆ ตี้โดรคัสหยิบไว้ต๋อนยังมีจีวิตอยู่
จะบ่มีเสียงเพลงจากนักดีดพิณ นักดนตรี นักเป่าขลุ่ย กับนักเป่าแกในเจ้าแหมเลย จะบ่หันหมู่จั้งฝีมือในด้านใดๆ ในเจ้าแหม จะบ่ได้ยินเสียงโม่แป้งในเจ้าแหมเลย