22 ส่วนพระเยซูงว้ายหลังปิ๊กมาหันใส่ก็อู้กับนางว่า “ลูกเหย สบายใจ๋ได้แล้วเน่อ ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อเจ้าหายโรคแล้ว” แล้วนางก็หายบ่าเดี่ยวนั้นเลย
พระเยซูตอบว่า “หญิงเหย เจ้ามีความเจื้อนักแต๊ๆ สิ่งตี้เจ้าขอก็หื้อเป๋นไปต๋ามตี้ต้องก๋านนั้นเต๊อะ” เวลาเดียวกั๋นนั้นลูกสาวของนางก็หายเป๋นปกติ
แล้วพระเยซูสั่งผีตั๋วนั้นหื้อออกมา ผีนั้นก็ออกจากหละอ่อนคนนั้นเวยบ่ค้าน หละอ่อนคนนั้นก็หายเป๋นปกติ
แล้วพระเยซูก็บอกกับนายร้อยคนนั้นว่า “ปิ๊กไปบ้านของต้านก่อนเต๊อะ ส่วนเรื่องตี้ต้านต้องก๋านนั้นก็จะเป๋นไปต๋ามตี้ต้านเจื้อ” เวลาเดียวกั๋นนั้นคนฮับใจ๊ก็หายเป๋นปกติ
มีคนปากั๋นหามคนง่อยนอนอยู่ตี้นอนคนนึ่งมาหาพระเยซู เมื่อพระองค์หันความเจื้อของหมู่เขา ก็อู้กับคนง่อยว่า “ลูกเหย สบายใจ๋เต๊อะ บาปของเจ้าได้โผดยกหื้อแล้วเน่อ”
พระเยซูเอามือจิตี้แก่นต๋าของคนตึงสอง อู้ว่า “หื้อเป๋นไปต๋ามตี้ต้านเจื้อเต๊อะ”
พระเยซูตอบเขาว่า “ไปเต๊อะเน่อ ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อต๋าของเจ้าหายบอดแล้ว” แล้วเขาก็ผ่อหันบ่าเดี่ยวนั้นเลย แล้วเขาก็ตวยพระองค์ไป
พระเยซูก็อู้กับนางว่า “ลูกเหย ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อเจ้าหายโรคแล้ว จะบ่ต้องตุ๊กแหม ขอหื้ออยู่ดีมีสุขเน่อ”
แล้วพระองค์ก็บอกคนนั้นว่า “ลุกขึ้นไปเต๊อะความเจื้อของเจ้าได้เยียะหื้อเจ้าหายเป๋นปกติแล้ว”
พระเยซูบอกเขาว่า “จงผ่อหันเต๊อะ ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อต๋าของเจ้าหายบอดแล้ว”
พระเยซูจึงบอกแม่ญิงคนนั้นว่า “ความเจื้อของเจ้าได้เยียะหื้อเจ้ารอดป๊นบาปโต้ษแล้ว ขอหื้ออยู่ดีมีสุขเน่อ”
พระองค์อู้กับนางว่า “ลูกเหยความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อเจ้าหายโรคแล้ว ขอหื้ออยู่ดีมีสุขเน่อ”
ป้อคนนั้นก็เข้าใจ๋ว่าเป๋นเวลาตี้พระเยซูอู้ว่า “ลูกบ่าวต้านจะหาย” ย้อนจาอั้น ตั๋วเขากับกู้คนในครอบครัวก็มาเจื้อวางใจ๋ในพระองค์
ป้อจายคนนี้ก่ำลังนั่งฟังเปาโลอู้อยู่ เปาโลก็ปักต๋าผ่อมาตี้เขา แล้วหันว่าเขามีความเจื้อปอตี้จะฮับก๋านฮักษาหื้อหายได้
นางเยียะจาอี้ติดต่อกั๋นหลายวัน ก๋วนใจ๋เปาโลขนาดจ๋นอดบ่ได้ เปาโลจึงงว้ายไปสั่งผีตี้เข้านั้นว่า “ในนามตึงอำนาจของพระเยซูคริสต์ข้าสั่งหื้อออกจากตั๋วนางบ่าเดี่ยวนี้” แล้วผีต๋นนั้นก็ออกไปบ่าเดี่ยวนั้นเลย
แต๊ๆ แล้วเฮาตังหลายก็ได้ฮับข่าวดีเหมือนกั๋นกับหมู่เขา แต่ข่าวดีตี้หมู่เขาได้ยินนั้นบ่เป๋นประโยชน์ต่อเขา ย้อนว่าเขาหมู่นั้นบ่ได้เจื้อ