15 พระองค์ก็หยุบมือของนาง นางก็หายจากไข้ แล้วนางลุกขึ้นฮับใจ๊ผ่อกอยพระองค์
เปื้ออ้อนวอนขอหยุบตี๋นเสื้อของพระองค์เต้าอั้นก็ปอแล้ว ใผตี้ได้หยุบตี๋นเสื้อคุมของพระองค์ก็หายป่วยกั๋นหมดกู้คน
พระเยซูอินดูเขา ก็เลยเอามือจิตี้แก่นต๋าของเขา เขาตึงสองก็ผ่อหันบ่าเดี่ยวนั้นเลย แล้วเขาก็ตวยพระองค์ไป
เมื่อพระเยซูเข้าไปในเฮือนของเปโตร ก็หันแม่เมียของเขาบ่สบายเป๋นไข้นอนอยู่
เมื่อแลงวันนั้นหมู่คนปากั๋นเอาหลายคนตี้โดนผีเข้ามาหาพระเยซู พระองค์ก็ใจ๊กำอู้ขับไล่ผีหื้อออกจากคนหมู่นั้น แล้วยังได้ฮักษาคนเจ็บป่วยกู้คนหื้อหายตวย
พระเยซูก็ยื่นมือไปหยุบป้อจายคนนั้นแล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ” แล้วเขาก็หายเป๋นขี้ตู้ดบ่าเดี่ยวนั้นเลย
ต๋อนนั้นก็มีแม่ญิงคนนึ่งเป๋นโรคเลือดตกบ่หยุดมาสิบสองปี๋แล้ว ตุ๊กทรมานเหลือขนาด แม่ญิงคนนี้ลักมอบมาตังหลังพระเยซู แล้วก็หยุบตี๋นเสื้อคุมของพระองค์
พระเยซูเอามือจิตี้แก่นต๋าของคนตึงสอง อู้ว่า “หื้อเป๋นไปต๋ามตี้ต้านเจื้อเต๊อะ”
เมื่อพระเยซูกับหมู่สาวกของพระองค์ออกจากธรรมศาลาแล้ว พระองค์ก็เข้าไปในเฮือนหลังนึ่ง เป๋นเฮือนของซีโมนกับอันดรูว์ ยากอบกับยอห์นก็เข้าไปตวย
พระเยซูฮู้สึกอินดูก็ยื่นมือออกไปหยุบป้อจายคนนั้น แล้วอู้ว่า “เฮาใค่จ้วย จงหายโรคเต๊อะ”
พระเยซูก๋ำมือหละอ่อนคนนั้นไว้ แล้วอู้ออกมาว่า “ลูกเหย จงลุกขึ้นมาเต๊อะ”