19 “ห้ามเอาก้าเก็บฮอมทรัพย์สมบัติไว้หื้อตั๋วในโลกนี้ เซิ่งขี้เมี่ยงกาว่าแมงจะมาขบกิ๋นเยียะหื้อทรัพย์สมบัติเสียหายได้ กาว่าตี้ขโมยจะมาลักเอาไปได้
พระเยซูตอบว่า “ถ้าต้านต้องก๋านเป๋นคนดีพร้อมในสายต๋าของพระเจ้า ต้านจะต้องไปขายของกู้อย่างตี้ต้านมีอยู่ แล้วเอาสตางค์ไปแจกคนตุ๊กคนจ๋น ต้านจึงจะมีสมบัติในสวรรค์ แล้วตวยเฮามาเป๋นสาวกของเฮาเต๊อะ”
แต่หื้อเก็บฮอมทรัพย์สมบัติไว้ในสวรรค์ ตี้ขี้เหมี้ยงกับแมงจะมาขบกิ๋นเยียะหื้อทรัพย์สมบัติเสียหาย กาว่าขโมยเข้าบ้านลักเอาไปตึงบ่ได้
“คนตี้สะสมทรัพย์สมบัติไว้หื้อตั๋วเก่า แต่บ่ได้ร่ำรวยในสิ่งดีในสายต๋าพระเจ้าก็เป๋นจาอั้นละ”
ต้านตังหลายจงขายของตี้มีอยู่ แล้วแจกหื้อคนตุ๊ก หื้อแป๋งถงสตางค์ตี้บ่มีวันปุด คือมีทรัพย์สมบัติไว้ในสวรรค์ตี้บ่ฮู้จักหมด ตี้ขโมยก็บ่เข้ามาใก้ แมงก็บ่มาขบกิ๋น
หื้อจ๋ำไว้ว่า ถ้าเจ้าของบ้านฮู้ตั๋วว่าขโมยจะลักเข้ามาเวลาใด เขาก็จะแนหละวังบ่หื้อขโมยงัดเข้ามาในบ้านได้แน่ๆ
เมื่อพระเยซูได้ยินจาอั้นก็บอกเขาว่า “ต้านยังบ่ได้เยียะแหมอย่างนึ่งคือหื้อไปขายของกู้อย่างตี้ต้านมีอยู่ แล้วเอาสตางค์ไปแจกคนตุ๊กคนจ๋น ต้านจึงจะมีสมบัติในสวรรค์ แล้วตวยเฮามาเป๋นสาวกของเฮาเต๊อะ”
พระเยซูหันเขาเป๋นตุ๊กจาอั้น จึงอู้ว่า “คนรวยจะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าก็ยากนักแก
สำหรับคนรวยในโลกนี้ หื้อสั่งหมู่เขาว่าบ่ดีหยิ่ง กาว่าฝากความหวังไว้กับทรัพย์สมบัติตี้บ่แน่นอน แต่หื้อฝากความหวังไว้กับพระเจ้า ผู้แบ่งปั๋นกู้สิ่งกู้อย่างหื้อกับเฮาอย่างเหลือล้น เปื้อหันแก่ความสุขสบายของเฮา
บ่ดีเป๋นคนขี้โลภเงินคำ หื้อปอใจ๋ในข้าวของตี้ตั๋วเก่ามี ย้อนพระเจ้าอู้ว่า “เฮาจะบ่ละต้าน เฮาจะบ่ขว้างต้านแน่นอน”