14 เปื้อหื้อเป๋นไปต๋ามตี้อิสยาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าได้อู้ว่า
เรื่องตึงหมดนี้ เกิดขึ้นเปื้อจะเป๋นไปต๋ามตี้พระเจ้าได้อู้ผ่านตางผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระองค์ว่า
หมู่เขาปากั๋นอยู่ตี้ประเทศอียิปต์จ๋นกษัตริย์เฮโรดต๋าย ก็เป๋นไปต๋ามกำตี้พระเจ้าได้บอกไว้ผ่านตางผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระองค์ว่า “เฮาได้ฮ้องลูกของเฮาออกมาจากประเทศอียิปต์”
โยเซฟปาครอบครัวไปอยู่ตี้เมืองนาซาเร็ธ กำตี้พระเจ้าเกยอู้ผ่านมาตางหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าก็เกิดขึ้นแต๊ว่า “คนตังหลายจะฮ้องต้านว่า จาวนาซาเร็ธ”
แต่ถ้าเฮาเยียะจาอั้น ก็จะบ่เป๋นไปต๋ามตี้พระคัมภีร์เขียนไว้ว่าจะต้องเป๋นไปต๋ามนี้”
แต่ตี้เกิดขึ้นตึงหมดนี้ ก็เปื้อหื้อเป๋นไปต๋ามตี้ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าได้เขียนไว้” แล้วหมู่สาวกตึงหมดก็ละขว้างพระองค์แล้วปากั๋นหนีไป
ไปเถิงเมืองนาซาเร็ธ แล้วลวดไปอยู่เมืองคาเปอรนาอุม ตี้อยู่ฮิมฝั่งทะเลสาบกาลิลีในเขตแดนของเศบูลุนกับนัฟทาลี
“คนในดินแดนเศบูลุนกับดินแดนนัฟทาลี ตี้อยู่ตางไปทะเลสาบกาลิลี ตังวันตกของแม่น้ำจอร์แดน เป๋นดินแดนของแคว้นกาลิลีตี้คนต่างจ้าดอยู่
สิ่งตี้ได้เกิดขึ้นนี้ก็เปื้อหื้อเป๋นไปต๋ามตี้อิสยาห์ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าอู้ไว้ว่า “พระองค์ได้ฮับเอาความเจ็บป่วยของหมู่เฮาไปเหีย กับแบกพยาธิ ของเฮาไว้”
เฮาบอกต้านตังหลายว่า กำตี้เขียนไว้ในพระคัมภีร์ตี้อู้เถิงเฮา จะต้องเป๋นไปต๋ามนั้น คือกำตี้ว่า ‘พระองค์ถูกนับอยู่ในหมู่เดียวกั๋นกับคนบ่ดี’ กำตวายตั๊กตี้เล็งเถิงเฮานั้นก่ำลังจะเป๋นแต๊”
แล้วพระองค์อู้กับหมู่เขาว่า “เมื่อเฮายังอยู่ตวยหมู่ต้าน ก็บอกหื้อฮู้ว่ากู้กำตี้เขียนไว้ในบทบัญญัติของโมเสส กำตี้หมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าตังหลายได้เขียน กับกำตี้เขียนไว้ในพระธรรมสดุดี ตี้อู้เถิงเฮานั้นจะต้องเป๋นแต๊ต๋ามนั้น”
ตี้เป๋นจาอั้นก็เปื้อหื้อเป๋นไปต๋ามบทบัญญัติของเขาตี้ว่า ‘หมู่เขาจังเฮาโดยบ่มีสาเหตุ’
หลังจากนั้น พระเยซูฮู้ว่ากู้สิ่งกู้อย่างเสร็จหมดแล้ว เปื้อหื้อเป๋นไปต๋ามพระคัมภีร์ พระองค์เลยอู้ว่า “เฮาใค่อยากกิ๋นน้ำ”