47 เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า เจ้านายจะตั้งหื้อเขาผ่อกอยกู้อย่างตี้เป๋นของเปิ้น
เมื่อเจ้านายปิ๊กมาหันเขายังเยียะก๋านอยู่อย่างดี คนฮับใจ๊คนนั้นก็เป๋นสุข
แต่ถ้าคนฮับใจ๊คนนั้นเป๋นคนบ่ดี แล้วกึ๊ดในใจ๋ว่า ‘แหมเมินอยู่กว่าเจ้านายจะปิ๊กมา’
“นายก็อู้กับเขาว่า ‘ดีแล้ว เจ้าเป๋นคนฮับใจ๊ตี้ดี กับซื่อสัตย์ เจ้าซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กๆ หน้อยๆ เฮาจะตั้งหื้อเจ้าผ่อกอยของจ๋ำนวนนัก มาฮ่วมยินดีกับนายของเจ้าเต๊อะ’
คนฮับใจ๊ตี้นายมาปะว่าก่ำลังรอถ้าอยู่ก็เป๋นสุข เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า นายจะแต่งตั๋วเป๋นคนฮับใจ๊ แล้วหื้อคนฮับใจ๊นั่งกิ๋นข้าว นายจะยกข้าวมาหื้อกิ๋น
เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า เจ้านายจะตั้งหื้อเขาผ่อกอยกู้อย่างตี้เป๋นของเปิ้น
นายก็อู้กับเขาว่า ‘ดีแล้ว เจ้าเป๋นคนฮับใจ๊ตี้ดี ย้อนเจ้าซื่อสัตย์ในสิ่งเล็กๆ หน้อยๆ เฮาจึงมอบอำนาจหื้อเจ้าปกครองสิบเมือง’
ใผตี้ฮับใจ๊เฮา ก็ต้องติดต๋ามหลามตวยเฮามา เฮาอยู่ตี้ไหน ผู้ฮับใจ๊ของเฮาก็จะอยู่ตี้หั้นตวย ใผตี้ฮับใจ๊เฮา พระเจ้าก็จะยกย่องคนนั้น
ถ้าเฮาทนตุ๊กยาก เฮาก็จะได้ปกครองฮ่วมกับพระองค์ ถ้าเฮาบ่ยอมฮับพระองค์ พระองค์ก็จะบ่ยอมฮับเฮาเหมือนกั๋น
เปื้อเมื่อพระคริสต์ผู้ตี้เป๋นผู้เลี้ยงตี้ยิ่งใหญ่ปิ๊กมา หมู่ต้านก็จะได้ฮับมงกุฎอันยิ่งใหญ่ตี้บ่มีวันเสื่อมไป
คนตี้มีชัยจะเป๋นคนตี้ได้ฮับสิ่งหมู่นี้ตึงหมด กับเฮาจะเป๋นพระเจ้าของเขา เขาจะเป๋นลูกของเฮา
เฮาจะหื้อสิทธิ์กับคนนั้นตี้มีชัย ได้นั่งบนบัลลังก์กับเฮา เหมือนกับตี้เฮามีชัยแล้วได้นั่งกับพระบิดาของเฮาบนบัลลังก์ของพระองค์