7 หมู่เขาซอบหื้อคนไหว้ก๋างกาดก๋างลี กับซอบหื้อคนตังหลายฮ้องเขาว่า ‘อาจ๋ารย์’
“เฮาจะเผียบคนในยุคสมัยนี้เหมือนกับอะหยังดี หมู่เขาก็เผียบเหมือนกับหละอ่อนนั่งเล่นอยู่ก๋างกาดก๋างลี เอิ้นฮ้องใส่กั๋นว่า
“แต่ห้ามหื้อคนอื่นฮ้องหมู่ต้านว่า ‘อาจ๋ารย์’ ย้อนว่าต้านตังหลายมีอาจ๋ารย์คนเดียว กับหมู่ต้านก็เป๋นปี้น้องกั๋นตึงหมด
ยูดาสคนตี้จะหักหลังพระองค์ถามว่า “อาจ๋ารย์ เป๋นเฮากา” พระองค์ตอบว่า “ต้านว่าคนเดียวเน่อ”
เมื่อมาแผว ยูดาสก็เข้ามาหาพระเยซูเวยบ่าค้าน แล้วอู้กับพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ครับ” แล้วก็จูบพระองค์
พระองค์ถามเขาว่า “เจ้าต้องก๋านหื้อเฮาเยียะอะหยังหื้อกา” คนต๋าบอดตอบว่า “อาจ๋ารย์ ข้าพเจ้าใค่ผ่อหัน”
เปโตรกึ๊ดเถิงกำตี้พระเยซูบอกบ่าเดื่อต้นนั้นตะวาจึงอู้ขึ้นว่า “อาจ๋ารย์ครับ ผ่อบ่าเดื่อเก๊าตี้พระองค์แจ้งตะวานี้ลอ เหี่ยวแห้งต๋ายไปแต๊เฮ่ย”
ต๋อนตี้พระเยซูสอนก็อู้ว่า “หื้อหละวังหมู่ธรรมาจ๋ารย์ไว้หื้อดีๆ หมู่เขาซอบนุ่งเสื้อคุมยาวเตียวไปเตียวมา แล้วซอบหื้อคนไหว้ก๋างกาดก๋างลี
ยูดาสเตียวซื่อๆ เข้ามาหาพระเยซู แล้วอู้กับพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ครับ” แล้วก็จูบพระองค์
เปโตรบอกพระเยซูว่า “อาจ๋ารย์ครับ เป๋นสิ่งดีแต๊ๆ ตี้หมู่เฮาได้มาอยู่ตี้นี่ หมู่เฮาจะแป๋งตูบไว้สามหลังหื้ออาจ๋ารย์ โมเสส กับเอลียาห์คนละหลัง”
ความฉิบหายก็จะเกิดกับหมู่ฟาริสี ย้อนเจ้าซอบนั่งตั๊ดตี้สำคัญในธรรมศาลาของจาวยิว กับซอบหื้อคนไหว้ก๋างกาดก๋างลี
พระเยซูก็งว้ายมา แล้วหันเขาสองคนเตียวตวยมา พระองค์ก็ถามว่า “ต้านต้องก๋านอะหยัง” แล้วหมู่เขาก็ตอบว่า “รับบี” (หมายเถิงอาจ๋ารย์) “ต้านพักอยู่ตี้ไหน”
นาธานาเอลก็บอกว่า “อาจ๋ารย์ ต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า กับเป๋นกษัตริย์ของจาวอิสราเอลแต๊ๆ”
หมู่สาวกก็อู้กับพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ บ่กี่วันมานี้หมู่จาวยิวตี้หั้นฮิเอาบ่าหินจะขว้างอาจ๋ารย์หื้อต๋าย อาจ๋ารย์ยังจะไปตี้หั้นแหมกา”
พระเยซูก็เลยอู้ว่า “มารีย์เหย” มารีย์ก็งว้ายหลังมาผ่อพระองค์แหมเตื้อแล้วก็ฮ้องเป๋นภาษาฮีบรูว่า “รับโบนี” (แป๋ว่า อาจ๋ารย์)
เขามาหาพระเยซูต๋อนเมื่อคืน อู้กับพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ หมู่เฮาฮู้ว่า ต้านเป๋นอาจ๋ารย์ตี้มาจากพระเจ้า ย้อนว่าก๋านอัศจ๋รรย์ตี้อาจ๋ารย์เยียะ บ่มีใผเยียะได้ นอกจากคนตี้พระเจ้าอยู่ตวยเต้าอั้น”
แล้วหมู่เขาก็ปากั๋นมาหายอห์น บอกยอห์นว่า “อาจ๋ารย์ครับ คนตี้อาจ๋ารย์เกยอู้เถิง ตี้เกยอยู่กับอาจ๋ารย์ฝั่งปู๊นของแม่น้ำจอร์แดน บ่าเดี่ยวนี้เขาก่ำลังหื้อบัพติศมาอยู่ แล้วกู้คนก็ปากั๋นแห่ไปหาเขาเหียหมด”
หละหว่างนั้นหมู่สาวกก็อ้อนวอนพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ กิ๋นอะหยังพ่องเต๊อะ”
เมื่อหมู่เขาปะพระเยซูแหมเผิกนึ่งของทะเลสาบ หมู่เขาก็ถามพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ต้านมาเมื่อใดละ”
แล้วหมู่สาวกของพระองค์ก็ถามว่า “อาจ๋ารย์ บาปของใผกั๋นตี้เยียะหื้อป้อจายคนนี้เกิดมาต๋าบอด บาปของเขากาว่าของป้อแม่เขา”