31 เป๋นก๋านแสดงหื้อหันว่าหมู่เจ้ายอมฮับว่า ตั๋วเก่าเป๋นลูกหลานของคนหมู่นั้น ตี้ฆ่าผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า
หมู่เจ้าก็อู้ว่า ‘ถ้าเฮาอยู่ในสมัยป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเฮานั้น เฮาจะบ่ยอมฮ่วมมือกับเขา ตี้ฆ่าหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าหมู่นี้แน่ๆ’
ย้อนจาอั้น หื้อเยียะบาปตี้ป้ออุ๊ยแม่หม่อนของหมู่เจ้าได้ตั้งเก๊าเยียะไว้หื้อเสร็จเหียเต๊อะ
ย้อนจาอั้น เฮาจะส่งผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า คนตี้มีปั๋ญญา กับธรรมาจ๋ารย์มาหาเจ้าตังหลาย แล้วเจ้าตังหลายก็จะยับเขาหมู่นั้นไปฆ่าเหียพ่อง ไปเขิงบนไม้ก๋างเขนพ่องไปเฆี่ยนในธรรมศาลาของจาวยิวพ่อง ไล่หมู่เขาหนีจากเมืองนึ่งไปแหมเมืองนึ่งพ่อง
“โอ เยรูซาเล็ม เยรูซาเล็มเหย เจ้าคือผู้ตี้ได้ฆ่าผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า แล้วเอาบ่าหินขว้างคนหมู่นั้นตี้พระเจ้าส่งมาหาหมู่เจ้าจ๋นต๋าย หลายเตื้อเฮาใค่เอาลูกของเจ้ามาไว้ในอ้อมอก เหมือนแม่ไก่กกลูกอยู่ใต้ปีกของมัน แต่เจ้าบ่ยอม
เจ้านายก็ตอบเขาว่า ‘ไอ่ขี้ข้าบ่ดี เฮาจะเอากำของเจ้านั้นละลงโต้ษเจ้า เจ้าฮู้ว่าเฮาเป๋นคนใจ๋แข็ง ตี้ยึดก่ำไฮเอาจากงานของคนอื่น กับเก็บเกี่ยวในสิ่งตี้เฮาบ่ได้ปูก