46 บ่มีใผตอบพระเยซูได้สักคน นับตั้งแต่วันนั้นเป๋นต้นมาก็บ่มีใผก้าเข้ามาถามอะหยังพระองค์แหมเลย
หมู่เขาก็เลยตอบพระองค์ว่า “หมู่เฮาบ่ฮู้เน่อ” พระเยซูก็บอกหมู่เขาว่า “ถ้าจาอั้น เฮาก็จะบ่บอกเหมือนกั๋นว่า เฮาใจ๊สิทธิอำนาจของใผเยียะสิ่งหมู่นี้
ในเมื่อกษัตริย์ดาวิดฮ้องพระองค์ว่า ‘องค์พระผู้เป๋นเจ้า’ แล้วพระองค์จะเป๋นเจื๊อสายของกษัตริย์ดาวิดได้จาใด”
เมื่อพระเยซูหันว่าคนนั้นตอบอย่างมีผญาปั๋ญญา จึงอู้กับเขาว่า “ต้านก็ใก้ตี้จะเป๋นคนของพระเจ้ามานักแกแล้ว” ตั้งแต่นั้นไปก็บ่มีใผก้าถามพระองค์แหม
เมื่อพระองค์อู้จาอั้นแล้ว หมู่ตี้เป๋นศัตรู๋ก็อาย แต่คนตังหลายจื้นจมยินดี ย้อนก๋านอัศจ๋รรย์ตี้พระเยซูได้เยียะ
หมู่เขาก็บ่ว่าใดสักคน พระองค์จึงก๋ำตั๋วคนป่วย แล้วฮักษาเขาหื้อหายโรค แล้วก็หื้อเขาไป
หมู่เขาก็ตอบกำถามนั้นบ่ได้
ตี้หมู่เขาอู้จาอั้น ย้อนหมู่เขาบ่ก้าถามอะหยังแหมเลย
แต่หมู่เขาอู้อะหยังบ่ได้ ย้อนว่าหันป้อจายง่อยตี้ได้ฮับก๋านฮักษาจ๋นหายดี ยืนแหมะเปโตรตึงยอห์น
‘เฮาเป๋นพระเจ้าของป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเจ้า เฮาเป๋นพระเจ้าตี้อับราฮัม อิสอัค กับยาโคบนับถือ’ โมเสสกั๋วจ๋นตั๋วสั่นถาบๆ บ่ก้าผ่อตี้คุ่มไม้นั้น