24 เมื่อลงมือจัดก๋านบัญชี ก็ปาคนฮับใจ๊คนนึ่งตี้เป๋นหนี้อยู่นึ่งหมื่นตะลันต์ เข้ามา
“ตี้เป๋นจาอี้ย้อนว่า แผ่นดินสวรรค์เผียบเหมือนกับเจ้าองค์นึ่ง ตี้ต้องก๋านจะสะสางหนี้ตี้หมู่คนฮับใจ๊ติดค้างอยู่
แต่เขามีสตางค์บ่ปอส้ายหนี้ เจ้าองค์นั้นก็เลยสั่งหื้อเอาตั๋วคนฮับใจ๊คนนี้ตึงลูกเมียกับข้าวของกู้อย่างตี้เขามี เอาไปขายเหียหื้อหมดเปื้อเอาสตางค์มาส้ายหนี้
ต้านหื้อสตางค์ห้าตะลันต์แก่คนตี้นึ่ง หื้อสองตะลันต์แก่คนตี้สอง แล้วก็หื้อคนตี้สามตะลันต์เดียว โดยแบ่งหื้อต๋ามความสามารถของแต่ละคน แล้วต้านก็ออกเตียวตาง
คนฮับใจ๊ตี้ได้ห้าตะลันต์ ก็เอาไปเป๋นตืนก๊าขายเลย แล้วก็ได้ก่ำไฮมาแหมห้าตะลันต์
คนฮับใจ๊ตี้ได้ห้าตะลันต์ เอาตึงตืนตึงก่ำไฮแหมห้าตะลันต์มาหื้อนายแล้วก็บอกว่า ‘นายเจ้าข้า สตางค์ตี้หื้อข้าพเจ้าไว้ห้าตะลันต์ ผ่อนี่ลอ ตืนห้าตะลันต์ข้าพเจ้าได้ก่ำไฮมาเปาะแหมห้าตะลันต์’
“แล้วคนฮับใจ๊ตี้ได้สองตะลันต์ ก็เข้ามาอู้ว่า ‘นายเจ้าข้า สตางค์ตี้หื้อข้าพเจ้าไว้สองตะลันต์ ผ่อนี่ลอ ตืนสองตะลันต์ข้าพเจ้าได้ก่ำไฮมาเปาะแหมสองตะลันต์’
“แล้วคนฮับใจ๊ตี้ได้ตะลันต์เดียวก็เข้ามาอู้ว่า ‘นายเจ้าข้า ข้าพเจ้าฮู้ว่าต้านเป๋นคนเขี้ยว ต้านเก็บเกี่ยวสิ่งตี้ต้านบ่ได้ปูก แล้วก็เก็บพืชผลตี้ต้านบ่ได้หว่าน
กาว่าสิบแปดคนนั้นลอ ตี้หอคอยเมืองสิโลอัมโก้นเต๋งหมู่เขาต๋าย ต้านตังหลายกึ๊ดว่าหมู่เขาเป๋นคนบาปนักเหลือคนตังหลายตี้อยู่ในกรุงเยรูซาเล็มกา
ป้อบ้านนั้นก็ฮ้องลูกหนี้ของนายมาตึงหมดถามคนหัวทีว่า ‘ต้านเป๋นหนี้นายของข้าเต้าใด’
แล้วถามแหมคนนึ่งว่า ‘ต้านเป๋นหนี้เต้าใด’ เขาตอบว่า ‘เป๋นหนี้ข้าวสาลีร้อยกระสอบ’ ป้อบ้านก็บอกว่า ‘เอาใบแจ้งหนี้มาแก้เป๋นแปดสิบกระสอบเน่อ’