18 แล้วพระเยซูสั่งผีตั๋วนั้นหื้อออกมา ผีนั้นก็ออกจากหละอ่อนคนนั้นเวยบ่ค้าน หละอ่อนคนนั้นก็หายเป๋นปกติ
มีป้อจายคนนึ่งโดนผีเข้า เยียะหื้อเขาต๋าบอดกับเป๋นใบ้ บางคนปาเขามาหาพระเยซู พระองค์ก็ได้ฮักษาเขาหื้อหายจ๋นผ่อหันกับอู้ได้เหมือนเก่า
พระเยซูตอบว่า “หญิงเหย เจ้ามีความเจื้อนักแต๊ๆ สิ่งตี้เจ้าขอก็หื้อเป๋นไปต๋ามตี้ต้องก๋านนั้นเต๊อะ” เวลาเดียวกั๋นนั้นลูกสาวของนางก็หายเป๋นปกติ
พระเยซูตอบว่า “เฮ่อ หมู่คนบ่มีความเจื้อกับเยียะบ่ดี เฮาจะต้องอยู่กับหมู่สูแหมเมินสักเต้าใด เฮาจะต้องอดทนกับหมู่สูไปแผวไหน ปาหละอ่อนคนนั้นมานี่แล่”
เมื่อพระเยซูอยู่คนเดียว หมู่สาวกก็มาถามพระองค์ว่า “เป๋นจาใดหมู่เฮาเถิงไล่ผีตั๋วนั้นออกบ่ได้”
ส่วนพระเยซูงว้ายหลังปิ๊กมาหันใส่ก็อู้กับนางว่า “ลูกเหย สบายใจ๋ได้แล้วเน่อ ความเจื้อของเจ้าเยียะหื้อเจ้าหายโรคแล้ว” แล้วนางก็หายบ่าเดี่ยวนั้นเลย
พระองค์จึงฮักษาคนจ๋ำนวนนักตี้เป๋นพยาธิพะยำต่างๆ หื้อหาย ตึงขับไล่ผีออกไปจากหลายคนแหมตวย แต่พระองค์ห้ามบ่หื้อหมู่มันอู้ ย้อนหมู่มันฮู้แล้วว่าพระองค์เป๋นใผ
เขาอู้จาอี้ย้อนพระเยซูสั่งว่า “ไอ่ผีฮ้าย จงออกจากคนนั้นเหีย”
หมู่ผีฮ้ายก็ออกจากคนตี้โดนเข้าตวย มันฮ้องเสียงดังว่า “ต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า” พระองค์ก็ห้ามบ่หื้อหมู่มันอู้ ย้อนหมู่มันฮู้แล้วว่าพระองค์เป๋นพระคริสต์
ตี้เขาอู้จาอั้น ก็ย้อนพระเยซูได้สั่งผีฮ้ายหื้อออกจากเขา ผีนั้นเกยเข้าเขาหลายเตื้อ เขาเกยถูกคนเอาเจื้อกเหล็กล่ามกับกุมเขาไว้ แต่เขาก็สะต๊กเจื้อกเหล็กปุดหมด กับผีฮ้ายก็ปาเขาเข้าไปอยู่ในป่าคนเดียว
เมื่อหละอ่อนคนนั้นก่ำลังมา ผีฮ้ายก็เยียะหื้อเขาจั๊กดิ้นจั๊กงอ แต่พระเยซูสั่งผีฮ้ายนั้นหื้อออกมา กับฮักษาหละอ่อนหื้อหายเป๋นปกติ แล้วหื้อป้อของเขาฮับไป
นางเยียะจาอี้ติดต่อกั๋นหลายวัน ก๋วนใจ๋เปาโลขนาดจ๋นอดบ่ได้ เปาโลจึงงว้ายไปสั่งผีตี้เข้านั้นว่า “ในนามตึงอำนาจของพระเยซูคริสต์ข้าสั่งหื้อออกจากตั๋วนางบ่าเดี่ยวนี้” แล้วผีต๋นนั้นก็ออกไปบ่าเดี่ยวนั้นเลย