มัทธิว 15:28 - พระคริสตธรรมคัมภีร ภาคพันธสัญญาใหม

²⁸ พระเยซู​ตอบ​ว่า “หญิง​เหย เจ้า​มี​ความ​เจื้อ​นัก​แต๊ๆ สิ่ง​ตี้​เจ้า​ขอ​ก็​หื้อ​เป๋น​ไป​ต๋าม​ตี้​ต้องก๋าน​นั้น​เต๊อะ” เวลา​เดียว​กั๋น​นั้น​ลูกสาว​ของ​นาง​ก็​หาย​เป๋น​ปกติ

มัทธิว 15:28 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

มัทธิว 14:31

พระเยซู​ก็​ฟั่ง​ยื่น​มือ​จั๊ก​ตั๋ว​เขา​ไว้​อู้​ว่า “ต้าน​มี​ความ​เจื้อ​หน้อย​แต๊ๆ สงสัย​เยียะ​หยัง”

มัทธิว 15:27

แต่​แม่ญิง​คน​นั้น​ตอบ​ว่า “แม่น​แล้ว แต่​ว่า​ต้าน​เจ้า​ข้า แม้​แต่​หมา​ก็​ยัง​ได้​กิ๋น​เศษ​ของกิ๋น​ตี้​ตก​จาก​โต๊ะ​ของ​เจ้าของ”

มัทธิว 8:10

เมื่อ​พระเยซู​ได้ยิน​กำ​อู้​กำ​จ๋า​จาอั้น ก็​งืด​ใน​ความ​เจื้อ​ของ​นายร้อย จึง​อู้​กับ​คน​ตี้​ติดต๋าม​ว่า “เฮา​บอก​ความ​จริง​หื้อ​ต้าน​ตังหลาย​ฮู้​ว่า เฮา​บ่เกย​ปะ​ใผ​คน​ใด​ใน​ประเทศ​อิสราเอล​ตี้​มี​ความ​เจื้อ​นัก​ขนาด​นี้​มา​ก่อน​เลย

มัทธิว 8:13

แล้ว​พระเยซู​ก็​บอก​กับ​นายร้อย​คน​นั้น​ว่า “ปิ๊ก​ไป​บ้าน​ของ​ต้าน​ก่อน​เต๊อะ ส่วน​เรื่อง​ตี้​ต้าน​ต้องก๋าน​นั้น​ก็​จะ​เป๋น​ไป​ต๋าม​ตี้​ต้าน​เจื้อ” เวลา​เดียว​กั๋น​นั้น​คน​ฮับใจ๊​ก็​หาย​เป๋น​ปกติ

มัทธิว 9:22

ส่วน​พระเยซู​งว้าย​หลัง​ปิ๊ก​มา​หัน​ใส่​ก็​อู้​กับ​นาง​ว่า “ลูก​เหย สบาย​ใจ๋​ได้​แล้ว​เน่อ ความ​เจื้อ​ของ​เจ้า​เยียะ​หื้อ​เจ้า​หาย​โรค​แล้ว” แล้ว​นาง​ก็​หาย​บ่า​เดี่ยว​นั้น​เลย

มาระโก 5:34

พระเยซู​ก็​อู้​กับ​นาง​ว่า “ลูก​เหย ความ​เจื้อ​ของ​เจ้า​เยียะ​หื้อ​เจ้า​หาย​โรค​แล้ว จะ​บ่ต้อง​ตุ๊ก​แหม ขอ​หื้อ​อยู่​ดี​มี​สุข​เน่อ”

ลูก๋า 17:5

หมู่​อัคร​สาวก​บอก​พระเยซู​ว่า “ขอ​พระองค์​โผด​หื้อ​หมู่​เฮา​มี​ความ​เจื้อ​นัก​ขึ้น​เต๊อะ”

ลูก๋า 7:50

พระเยซู​จึง​บอก​แม่ญิง​คน​นั้น​ว่า “ความ​เจื้อ​ของ​เจ้า​ได้​เยียะ​หื้อ​เจ้า​รอด​ป๊น​บาป​โต้ษ​แล้ว ขอ​หื้อ​อยู่​ดี​มี​สุข​เน่อ”

ลูก๋า 7:9

เมื่อ​พระเยซู​ได้ยิน​จาอั้น​ก็​งืด​ใน​ความ​เจื้อ​ของ​นายร้อย จึง​เหลียว​ปิ๊ก​มา​อู้​กับ​คน​ตังหลาย​ตี้​ติดต๋าม​พระองค์​ไป​ว่า “เฮา​บอก​หื้อ​ต้าน​ตังหลาย​ฮู้​ว่า เฮา​บ่เกย​ปะ​ใผ​คน​ใด​ใน​ประเทศ​อิสราเอล​ตี้​มี​ความ​เจื้อ​นัก​ขนาด​นี้​มา​ก่อน​เลย”

2 เธสะโลนิก๋า 1:3

ปี้น้อง​ผู้เจื้อ​ตังหลาย เป๋น​ก๋าน​สมควร​อยู่​แล้ว ตี้​หมู่​เฮา​ต้อง​ขอบพระคุณ​พระเจ้า​สำหรับ​หมู่​ต้าน​อยู่​ตลอด ย้อน​ว่า​ความ​เจื้อ​ของ​ต้าน​จ๋ำเริญ​ขึ้น​ติกๆ ขอบคุณ​พระเจ้า​ตี้​ความ​ฮัก​ของ​ต้าน​ตี้​มี​ต่อ​กั๋น​ก็​จ๋ำเริญ​นัก​ขึ้น​ติกๆ ตวย