20 คนตึงหมดได้กิ๋นอิ่มกู้คน แล้วหมู่สาวกก็เก็บของกิ๋นตี้เหลือได้สิบสองซ้าเต๋มๆ
คนตี้กิ๋นอยู่ตี้หั้นมีป้อจายประมาณห้าปันคน แม่ญิงกับหละอ่อนบ่ได้นับ
หมู่สาวกอู้ว่า “ในตี้ทุรกั๋นดารจาอี้จะไปเซาะของกิ๋นตี้ไหนมาเลี้ยงคนจ๋ำนวนนักมอกอี้ได้”
คนใดใค่เยียะต๋ามความต้องก๋านของพระเจ้านักเหลือสิ่งอื่นๆ พระเจ้าโผดหื้อคนนั้นเป๋นสุข ย้อนว่าเขาจะได้อิ่มอกอิ่มใจ๋
พระองค์โผดหื้อสิ่งดีๆ แก่คนอดอยาก แต่คนร่ำรวยพระเจ้าหื้อปิ๊กไปมือบ่ดาย
คนตึงหมดได้กิ๋นอิ่มกู้คน แล้วหมู่เขาเก็บของกิ๋นตี้เหลือได้สิบสองซ้าเต๋มๆ
ฟีลิปก็บอกว่า “ก้าจ้างสองร้อยวัน ยังบ่ปอซื้อของกิ๋นหื้อหมู่เขากิ๋นกั๋นคนละหน้อยเลย”