10 มีป้อจายคนนึ่งอยู่ตี้หั้นมือเผิกนึ่งของเขาลีบ จาวยิวบางคนได้ถามว่า “ห้ามฮักษาคนเป๋นพยาธิในวันสะบาโตก่อ” ตี้เขาถามเปื้อจะหาเหตุนาบโต้ษพระองค์
เมื่อหมู่ฟาริสีหันเข้าใส่ ก็ถามพระเยซูว่า “ผ่อหั้นลอ หมู่สาวกของต้านเยียะในสิ่งตี้ห้ามเยียะในวันสะบาโต”
หมู่ฟาริสีบางคนมาลองเจิงพระเยซู ถามว่า “จะผิดบทบัญญัติก่อ ถ้าผัวจะละเมียเหีย บ่ว่าจะมีสาเหตุมาจากเรื่องอะหยังก็ต๋าม”
มีจาวยิวบางคนก่ำลังผ่อว่าพระองค์จะฮักษาป้อจายมือลีบคนนั้นในวันสะบาโตก่อ เปื้อจะหาเหตุนาบโต้ษพระองค์
หมู่เขาหวังจะยับผิดเอาจากกำของพระองค์ เปื้อจะฟ้องพระองค์ได้
แต่นายธรรมศาลาโขดตี้พระเยซูฮักษาโรคในวันสะบาโต จึงบอกคนตังหลายว่า “มีหกวันตี้หื้อเยียะก๋านได้ ในหกวันนั้นหื้อมาฮักษาโรคเต๊อะ แต่ในวันสะบาโตขอย้างก่อน”
ตี้จะเสียภาษีหื้อซีซาร์ เฮาควรจะเสียดีกาว่าบ่ควรเสียดี”
แล้วอู้กับหมู่เขาว่า “ต้านตังหลายได้ปาคนนี้มาหาเฮา ฟ้องว่าเขาได้สุ่ยจาวเมืองหื้อกบฏ เฮาได้สอบสวนเขาต่อหน้าต้านตังหลายแล้วก็หันว่าบ่มีหลักฐานปอตี้จะตัดสินได้ว่าเขาเยียะผิดอย่างตี้ต้านว่าลอ
หมู่เขาฟ้องว่า “หมู่เฮาหันป้อจายคนนี้สุ่ยคนตังหลายบ่เสียภาษีหื้อซีซาร์ แล้วก็อ้างว่าตั๋วเขาคือพระคริสต์เป๋นกษัตริย์องค์นึ่ง”
ผู้นำจาวยิวก็อู้กับป้อจายคนตี้หายว่า “ตี้ต้านแบกตี้นอนเตียวไปเตียวมาในวันสะบาโต ฮู้ก่อ มันผิดบทบัญญัติ”
แล้วก็มีคนเจ็บคนป่วยนักขนาดตี้นอนอยู่ในศาลาต่างๆ นั้นคือ คนต๋าบอด คนเป๋นง่อย กับคนเป๋นอัมพาต
ถ้าวันสะบาโตหมู่ต้านยังเยียะพิธีสุหนัตหื้อหละอ่อนป้อจายได้ เปื้อบ่หื้อผิดบทบัญญัติของโมเสส แล้วหมู่ต้านจะมาโขดเฮาตี้เฮาฮักษาคนๆ นึ่งหื้อหายเป๋นปกติในวันสะบาโตเยียะหยัง
(ตี้หมู่เขาถามจาอี้ก็ย้อนว่าหมู่เขาใค่ทดลองพระองค์เปื้อหาเรื่องตี้จะยับพระองค์) แต่พระเยซูก็ก้มลงเอานิ้วเขียนบนปื๊นดิน
ฟาริสีบางคนก็อู้ว่า “ป้อจายคนนั้นบ่ได้มาจากพระเจ้า ย้อนว่าเขาบ่ได้ฮักษากฎวันสะบาโต” แต่บางคนอู้ว่า “คนบาปจะเยียะหมายสำคัญจาอี้ได้จาใด” แล้วกำกึ๊ดของหมู่เขาก็แตกกั๋น