17 ‘หมู่เปิ้นเป่าปี่เป่าแนหื้อฟังแล้ว หมู่ตั๋วก็บ่เต้นบ่ฟ้อนตวย หมู่เปิ้นปากั๋นฮ้องเพลงสำหรับงานศพหื้อฟัง หมู่ตั๋วก็บ่แป๋งหน้าหมองต๋องเศร้าตวย’
“เฮาจะเผียบคนในยุคสมัยนี้เหมือนกับอะหยังดี หมู่เขาก็เผียบเหมือนกับหละอ่อนนั่งเล่นอยู่ก๋างกาดก๋างลี เอิ้นฮ้องใส่กั๋นว่า
เมื่อยอห์นมา เขาก็ถือศีลอดอาหารบ่กิ๋นเหล้าองุ่น หมู่คนก็ว่า ‘คนนี้มีผีเข้า’
พระเยซูก็ตอบเป๋นกำเผียบว่า “เมื่อเจ้าบ่าวยังอยู่ เปื้อนๆ ของเขาจะเป๋นตุ๊กโศกเศร้าได้จาใด แต่จะมีวันนึ่งตี้เจ้าบ่าวจะถูกเอาไปจากหมู่เขา เถิงต๋อนนั้นหมู่เขาก็จะปากั๋นถือศีลอดอาหาร
เมื่อพระเยซูเตียวมาแผวเฮือนของนายธรรมศาลา ก็หันหมู่คนปากั๋นเป่าปี่เป่าแนเล่นเพลงงานศพ กับคนจ๋ำนวนนักเยียะเสียงดังวุ่นวะวุ่นวาย
“ลูกคนเก๊าเยียะก๋านอยู่ก๋างโต้ง เมื่อปิ๊กมาใก้เถิงบ้าน ก็ได้ยินเสียงแห่แหนเต้นฟ้อนกั๋น
มีคนจ๋ำนวนนักตวยพระองค์ไป ตึงหมู่แม่ญิงตี้ไห้ย้อนอินดูพระองค์
ก็เผียบเหมือนกับหละอ่อนนั่งเล่นอยู่ก๋างกาดก๋างลี เอิ้นฮ้องใส่กั๋นว่า ‘หมู่เปิ้นเป่าปี่เป่าแนหื้อฟังแล้ว หมู่ตั๋วก็บ่เต้นบ่ฟ้อนตวย หมู่เปิ้นปากั๋นฮ้องเพลง สำหรับงานศพหื้อฟัง หมู่ตั๋วก็บ่ไห้บ่หุยตวย’
คนตังหลายก็ไห้หุยสนั่นปั่นปื๊น ย้อนหละอ่อนคนนั้นต๋าย พระเยซูบอกหมู่เขาว่า “บ่ต้องไห้ เขายังบ่ต๋ายเตื้อลอ แต่หลับอยู่บ่ดาย”