29 ถ้าใผคนใดตบแก้มของต้านเผิกนึ่ง ก็หื้อบิ่นแหมเผิกนึ่งหื้อเขาแหม ใผเอาเสื้อคุมต้านไป ถ้าเขาจะเอาเสื้อแหมก็หื้อเขาไปเต๊อะ
หมู่เขาก็ถ่มน้ำลายใส่หน้าพระองค์ กับบุบตี๋พระองค์ คนอื่นๆ ปากั๋นตบหน้าพระองค์ตวย
เอาผ้ามัดต๋าพระองค์ ตบหน้าพระองค์ แล้วถามว่า “ตวายมากำลอว่าใผตบหน้าเจ้า”
ถ้าใผมาขออะหยังจากต้าน ก็หื้อเขาไปเต๊อะ กับเมื่อใผเอาอะหยังของต้านไป ก็บ่ถ้าทวงคืน
บ่ากองพระเยซูอู้จาอั้น ทหารฮักษาพระวิหารคนนึ่งตี้ยืนอยู่ใก้หั้น ก็ตบหน้าพระองค์แล้วอู้ว่า “ตอบมหาปุโรหิตจาอั้นได้จาใดหา”
อานาเนียตี้เป๋นมหาปุโรหิต สั่งหื้อคนตี้ยืนอยู่ฮิมเปาโลตบปากเปาโล
จ๋นต๋อนนี้เฮาก็ยังอดอยากปากแห้ง เสื้อผ้าก็ปุดหวาก โดนเขาบุบเขาตี๋ บ่มีบ้านตี้จะอยู่
แต๊ๆ แล้ว เมื่อหมู่ต้านเป๋นถ้อยเป๋นความกั๋นก็แสดงว่าจิตวิญญาณหมู่ต้านก็ก๊านแล้ว เยียะหยังบ่ยอมหื้อเขาเยียะผิดต่อต้านเหีย กาว่ายอมหื้อเขาโก๋งเหียเลยบ่ดีกว่ากา
เถิงแม้ว่าเขาจะเอาหมู่ต้านไปเป๋นขี้ข้า กาว่าจุใจ๊หมู่ต้าน เอาเผียบหมู่ต้าน ยกตั๋วขึ้นเป๋นใหญ่เหลือหมู่ต้าน แม้แต่ตบหน้าหมู่ต้าน หมู่ต้านก็ยังอดทนได้
ต้านฮ่วมตุ๊กกับคนตี้ติดคอก กับเมื่อคนอื่นยึดทรัพย์สมบัติของต้านไป ต้านก็ยินดียอมหื้อ ย้อนต้านฮู้ว่าต้านมีทรัพย์สมบัติตี้ดีเหลือนั้น กับเป๋นทรัพย์สมบัติตี้อยู่ได้ตลอดไป