5 แต่แม่หม้ายคนนี้มารบก๋วนเฮาเจื่อๆ เฮาจะหื้อความยุติธรรมแก่นาง นางจะบ่มารบก๋วนเฮาหื้อรำคาญใจ๋แหม’ ”
ส่วนพระเยซูบ่ยอมอู้กับแม่ญิงคนนั้นสักกำ หมู่สาวกก็เข้ามาบอกพระองค์ว่า “ไล่เหิบไปไก๋ๆ เต๊อะ นางฮ้องเอิ้นตวยตื๊อหมู่เฮามาบ่ยอมย้าง”
เฮาบอกต้านตังหลายว่า เถิงแม้ว่าเป๋นเสี่ยวกั๋น เขาก็ยังบ่ลุกมาเอาหื้อ แต่ย้อนคนนั้นตื๊อฮ้องติกๆ เสี่ยวคนนั้นจึงลุกขึ้นมาเอาหื้อต๋ามตี้ต้องก๋าน
ในเมืองนั้นมีแม่หม้ายคนนึ่งมาหาผู้พิพากษาคนนั้น บอกเขาว่า ‘ขอหื้อความยุติธรรมกับคดีของข้าเจ้าน่อย’
คนตี้เตียวไปตังหน้าเขาก็ว่าหื้อดักเหีย แต่เขาก็เอิ้นดังขึ้นติกๆ ว่า “บุตรของกษัตริย์ดาวิดเหย ขอโผดอินดูข้าน่อยเต๊อะ”
แต่ข้าพเจ้ายอมฮับความตุ๊กยากเปื้อเฝิ็กตั๋วหื้อเข้มแข็งจ๋นควบคุมมันได้ ย้อนว่าเมื่อข้าพเจ้าออกไปบอกข่าวดีหื้อคนอื่นแล้ว ข้าพเจ้าจะได้บ่ถูกตัดสิทธิ์ในก๋านเข้าแข่งขัน