31 ป้อจึงตอบเขาว่า ‘ลูกเหย ลูกอยู่กับป้อมาตลอด ของของป้อตึงหมดก็เป๋นของเจ้าแล้ว
แต่เมื่อลูกคนนี้ของป้อได้ใจ๊สมบัติจ๋นหมดจ๋นเสี้ยง โดยไปคบแม่ญิงขายตั๋ว ป้อยังได้ฆ่าลูกงัวตั๋วตุ้ยๆ เลี้ยงกั๋นอยู่กา’
สมควรตี้หมู่เฮาจะยินดีกับฉลองกั๋น ย้อนน้องคนนี้ต๋ายแล้วแต่ปิ๊กเป๋นขึ้นมาแหม เขาหายไปแล้วแต่ได้มาปะกั๋นแหม’ ”
ขี้ข้าบ่ใจ้คนในครอบครัว แต่ลูกเป๋นคนในครอบครัวตลอดไป
ข้าพเจ้าขอถามว่า “พระเจ้าละขว้างคนของพระองค์แล้วกา” บ่ใจ้เน่อ ข้าพเจ้าเองก็เป๋นจาวอิสราเอล เป๋นลูกหลานของอับราฮัม เป๋นคนจากเผ่าเบนยามิน
“ใผหื้อสิ่งใดสิ่งนึ่งแก่พระเจ้ากา พระองค์เถิงจะต้องส้ายเขา”
หมู่เขาคือจาวอิสราเอลตี้พระเจ้าเลือกหื้อเป๋นลูกของพระองค์ หื้อหมู่เขาได้หันความยิ่งใหญ่ของพระองค์ กับหื้อพันธสัญญาตังหลายกับบทบัญญัติแก่หมู่เขา หื้อเขาฮู้วิธีก๋านนมัสก๋านพระองค์อย่างถูกต้อง กับหื้อพระสัญญาต่างๆ แหม