27 คนใดตี้บ่ยอมแบกไม้ก๋างเขนของตั๋วแล้วตวยเฮามา คนนั้นจะเป๋นสาวกของเฮาบ่ได้
กับคนใดตี้บ่ยอมแบกไม้ก๋างเขนของตั๋วแล้วตวยเฮามา ก็บ่สมควรมาเป๋นสาวกของเฮา
แต่ฮากลงดินบ่เลิ็ก อยู่ได้บ่เมิน เมื่อเกิดปั๋ญหากาว่าโดนค่ำ ย้อนถ้อยกำนั้นเขาก็เลิกเจื้อไปเหีย
พระเยซูปักต๋าผ่อเขาก็ฮู้สึกฮักเขาจึงอู้ว่า “แต่ต้านยังบ่ได้เยียะแหมอย่างนึ่ง คือหื้อไปขายของกู้อย่างตี้ต้านมีอยู่ แล้วเอาสตางค์ไปแจกคนตุ๊กคนจ๋น ต้านจึงจะมีสมบัติในสวรรค์ แล้วตวยเฮามาเป๋นสาวกของเฮาเต๊อะ”
ต๋อนตี้ปาพระองค์ไปต๋ามหนตางนั้น ก็ปะป้อจายคนนึ่งลุกบ้านนอกมา เขาจื้อซีโมนมาจากเมืองไซรีน เป๋นป้อของอเล็กซานเดอร์กับรูฟัส หมู่ทหารก็เขซีโมนแบกไม้ก๋างเขนแตนพระเยซูไป
ในหมู่ต้านถ้าใผจะใค่แป๋งตึกจะบ่นั่งลงกึ๊ดรากาเหียก่อนกา ว่า จะมีเงินปอเยียะจ๋นแล้วก่อ
แล้วหื้อพระองค์แบกไม้ก๋างเขนของพระองค์ไปตี้ตี้ฮ้องกั๋นว่า “เนินกระโหล้งหัว” ภาษาฮีบรูฮ้องว่า “กลโกธา”
เปื้อจ้วยหื้อหมู่ผู้เจื้อมีความเจื้อเข้มแข็งขึ้น ตึงหื้อก๋ำลังใจ๋ตี้จะเจื้อมั่นคงต่อไป แล้วบอกหื้อเขาตังหลายฮู้ว่า เฮาตังหลายจ๋ำเป๋นต้องทนความตุ๊กยากลำบากก่อนตี้จะเข้าในแผ่นดินของพระเจ้าได้
ย้อนจาอี้ข้าพเจ้าจึงฮับความตุ๊กทรมานอย่างตี้เป๋นอยู่นี้ แต่ข้าพเจ้าก็บ่อาย ย้อนข้าพเจ้าฮู้จักผู้ตี้ข้าพเจ้าเจื้อวางใจ๋ กับมั่นใจ๋ว่าพระองค์สามารถฮักษาสิ่งตี้ข้าพเจ้ามอบหื้อพระองค์ จ๋นกว่าวันสุดต๊ายมาแผว
กู้คนตี้ใค่ใจ๊จีวิตเยียะตวยต๋ามพระเจ้าโดยพระเยซูคริสต์นั้น จะต้องถูกค่ำแน่นอน