13 แต่เมื่อจัดงานเลี้ยง หื้อเจิญหมู่คนตุ๊ก คนพิก๋าน คนแข้งหักขาห้าน กับคนต๋าบอดตวย
มีหมู่คนจ๋ำนวนนักมาหาพระองค์ ปาหมู่คนง่อย คนต๋าบอด คนพิก๋าน คนเป๋นใบ้ ตึงคนตี้เป๋นพยาธิสะป๊ะ มาวางนอนใก้ตี๋นพระเยซู แล้วพระองค์ก็โผดฮักษาหมู่เขาจ๋นหายกั๋นหมดกู้คน
แล้วหมู่คนฮับใจ๊ออกไปต๋ามหนตาง แล้วก็เจิญกู้คนตี้หมู่เขาปะ ตึงคนดีตึงคนบ่ดีแล้วปามา จ๋นในตี้สุดห้องฮับแขกก็มีคนมาเต๋มห้อง
จงเอาของตี้อยู่ในถ้วยจานหื้อคนตุ๊กยาก แล้วกู้อย่างก็จะสะอาดบริสุทธิ์สำหรับเจ้า
แล้วพระเยซูอู้กับเจ้าภาพว่า “เมื่อต้านจะจัดงานเลี้ยง จะเป๋นเมื่อวันก็ดี เมื่อค่ำก็ดี บ่ถ้าเจิญก้าเปื้อนเดียวเสี่ยวกั๋น กาว่าเจิญญาติปี้น้อง กาว่าเปื้อนบ้านตี้ร่ำรวยเต้าอั้น ย้อนหมู่นั้นก็จะเจิญต้านเป๋นก๋านส้ายมื้อกั๋น
แล้วพระเจ้าจะปั๋นปอนต้าน ย้อนคนหมู่นี้บ่มีอะหยังจะมาส้ายต้าน แต่พระเจ้าจะเป๋นผู้หื้อรางวัลต้านเมื่อพระองค์เยียะหื้อคนถูกต้องต๋ามธรรม เป๋นขึ้นจากความต๋าย”
คนฮับใจ๊ก็ปิ๊กมาบอกนาย นายโขดขนาดสั่งคนฮับใจ๊ว่า ‘ออกไปต๋ามกองใหญ่กับกองหน้อยในเมืองเวยๆ ปาคนตุ๊ก คนพิก๋าน คนต๋าบอด กับคนแข้งหักขาห้านเข้ามาเน่อ’
เปโตรจึงตวยสองคนนั้นไป เมื่อไปแผว หมู่เขาก็ปาเปโตรขึ้นไปตี้ห้องจั๊นบน หมู่แม่หม้ายยืนไห้สนั่นปั่นปื๊นแวดเปโตร กับจี๊หื้อเปโตรผ่อเสื้อผ้าต่างๆ ตี้โดรคัสหยิบไว้ต๋อนยังมีจีวิตอยู่
ผู้ปกครองนั้นจะต้องเป๋นคนบ่มีตี้ติ มีเมียคนเดียว ใจ๊จีวิตอย่างปอดี มีสติบังคับตั๋วได้ดี เป๋นคนตี้น่านับถือ มีน้ำใจ๋ฮับแขก กับสอนคนอื่นได้
เขาจะต้องมีจื้อเสียงดีในก๋านเยียะความดี เกยเอาใจ๋ใส่ผ่อกอยลูกเต้า มีน้ำใจ๋ฮับแขก ถ่อมตั๋วฮับใจ๊คนของพระเจ้า จ้วยเหลือคนตุ๊ก กับหมั่นเยียะความดีกู้อย่าง
แต่ผู้ปกครองนั้นจะต้องมีน้ำใจ๋ซอบฮับแขก ฮักความดี ควบคุมตั๋วเองได้ดี มีวินัย บริสุทธิ์กับยุติธรรม
น้องเหย ความฮักของต้านเยียะหื้อข้าพเจ้ามีความสุข กับมีก๋ำลังใจ๋นักแต๊ๆ ย้อนต้านเยียะหื้อคนของพระเจ้าจื้นจมยินดี
บ่ดีลืมต้อนฮับแขกแปลกหน้า ย้อนว่าบางคนตี้เยียะจาอี้ ได้ต้อนฮับทูตสวรรค์อย่างบ่ฮู้ตั๋ว