49 ย้อนจาอั้น พระเจ้าได้อู้ต๋ามปั๋ญญาของพระองค์ว่า ‘เฮาจะส่งผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนเฮากับหมู่อัครสาวกไปหาหมู่เขา หมู่เขาก็จะฆ่าเหียพ่อง จะค่ำเหียพ่อง’
คนอื่นๆ ก็ยับหมู่คนฮับใจ๊ตี้มาบอกนั้นแล้วบุบฆ่าเหีย
ตี้หมู่เจ้าเยียะนั้นก็แสดงว่าหมู่เจ้าหันดีหันงามกับสิ่งตี้ป้ออุ๊ยแม่หม่อนได้เยียะ หมู่เขาฆ่าผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า แล้วหมู่เจ้าก็มาแป๋งอุโมงค์ฝังศพหื้อ
แล้วหื้อบอกคนกู้จ้าดในนามของพระองค์ เรื่องก๋านกลับใจ๋จากบาป กับเรื่องก๋านยกโต้ษบาป ตั้งเก๊าตี้กรุงเยรูซาเล็มก่อน
เขาจะไล่หมู่ต้านออกจากสมาชิกธรรมศาลาของจาวยิว แล้วจะมีวันนึ่งตี้กู้คนตี้ฆ่าหมู่ต้านจะกึ๊ดว่า ตี้เยียะจาอั้นเป๋นก๋านฮับใจ๊พระเจ้า
แต่เมื่อพระวิญญาณบริสุทธิ์มาอยู่กับหมู่ต้านแล้ว หมู่ต้านก็จะได้ฮับฤทธิ์อำนาจ แล้วจะเป๋นพยานเล่าเรื่องของเฮาหื้อคนตังหลายฟัง ตั้งแต่กรุงเยรูซาเล็มใคว่แคว้นยูเดีย แคว้นสะมาเรีย จ๋นใคว่โลกนี้”
ในเวลานั้นมีผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าบางคนลุกจากกรุงเยรูซาเล็มเตียวตางไปเมืองอันทิโอก
กับต๋อนสเทเฟนพยานของพระองค์ถูกฆ่าต๋ายนั้น ข้าพระองค์ก็ยืนอยู่ตั๊ดหั้น หันดีหันงามตวยตี้ฆ่าเขา ข้าพระองค์เป๋นคนเฝ้าเสื้อคุมของหมู่คนตี้ฆ่านั้น’
หมู่เขาก็ปากั๋นฮ้องเสียงดังเอามือตึดหู แล้วปากั๋นงอมเข้าใส่สเทเฟน
ส่วนเซาโลก็ตั้งเก๊าทำลายคริสตจักร เขาเข้าไปในเฮือนจากหลังนึ่งไปแหมหลังนึ่ง เปื้อลากคอตึงแม่ญิงป้อจายไปขังคอก
แต่สำหรับคนตี้พระเจ้าได้ฮ้องมาหื้อเป๋นคนของพระองค์นั้น บ่ว่าจะเป๋นจาวยิวกาว่าจาวกรีกก็หันว่าพระคริสต์เป๋นฤทธิ์อำนาจกับพระปั๋ญญาของพระเจ้า
เฮามีความสัมพันธ์กับพระเยซูคริสต์ได้ก็โดยพระองค์นี้ละ พระเจ้าตั้งหื้อพระองค์เป๋นพระปั๋ญญาจากพระเจ้าเปื้อเฮา เป๋นผู้ตี้เยียะหื้อเฮาเป๋นคนตี้ถูกต้องต๋ามธรรมกับเยียะหื้อเฮาบริสุทธิ์ กับเป๋นผู้ตี้ไถ่เฮาหื้อมีอิสระจากบาป
พระองค์หื้อของประทานแต่ละคนก็คือ หื้อบางคนเป๋นอัครทูต บางคนเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า บางคนเป๋นคนบอกข่าวดี บางคนเป๋นศิษยาภิบาลกับเป๋นครูสอนศาสนา
เซิ่งขุมสมบัติแห่งผญาปั๋ญญากับความฮู้ตึงหมดของพระเจ้าก็เก็บซ่อนอยู่ในพระองค์
ย้อนหมู่เขาได้เยียะหื้อเลือดของคนของพระองค์ กับของผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระองค์ไหลออกมา สมควรแล้วตี้พระองค์ได้หื้อหมู่เขากิ๋นเลือด”
สวรรค์เหย ขอหื้อดีใจ๋กับสิ่งตี้เกิดขึ้นกับเมืองนั้น คนของพระเจ้า กับหมู่อัครทูต ตึงหมู่ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าจงดีใจ๋เต๊อะ ตี้พระองค์ตัดสินลงโต้ษเมืองนั้น ย้อนสิ่งตี้เมืองนั้นได้เยียะกับหมู่เจ้า’ ”