28 หมู่ผู้นำจาวยิวเลยเส้ยป้อจายคนนี้ว่า “เจ้าเป๋นสาวกของเขา แต่หมู่เฮาเป๋นสาวกของโมเสสกั๋น
คนตังหลายตี้เตียวก๋ายไปก๋ายมา ปากั๋นสว่ายหน้าอู้หยามพระองค์ว่า
“เมื่อใดหมู่ต้านโดนดูถูกดูแควน โดนค่ำ ถูกใส่ฮ้ายตี้บ่เป๋นเรื่องแต๊ ย้อนติดต๋ามตวยเฮา พระเจ้าโผดหื้อหมู่ต้านเป๋นสุข
โมเสสได้หื้อบทบัญญัติกับหมู่ต้านบ่ใจ้กา แต่หมู่ต้านก็บ่ได้เยียะต๋ามบทบัญญัตินั้นสักคน แล้วจาใดหมู่ต้านเซาะหาตางตี้จะฆ่าเฮาจ๋นได้”
หมู่ผู้นำจาวยิวบอกป้อจายคนนี้ว่า “ต้านหน่ะก่า บาปมาตั้งแต่เกิด ก้ามาสอนเฮาได้จาใด” แล้วหมู่เขาก็ไล่เหิบป้อจายคนนั้นออกไป
ส่วนต้านตี้ฮ้องตั๋วเก่าว่าจาวยิว ตี้เปิ้งบทบัญญัติ กับอวดว่าตั๋วต้านมีความสัมพันธ์พิเศษกับพระเจ้า
เฮาเยียะก๋านเอาแฮงเข้าตุ๊บเข้าต๋ำเปื้อหากิ๋น เมื่อใผแจ้งด่าเฮา เฮาก็ปั๋นปอนหื้อเขา เมื่อถูกค่ำเฮาก็อดเอา
คนขี้ลัก คนขี้โลภ คนขี้เมา คนอู้ใส่ฮ้ายป้ายสีคนอื่น คนขี้โก๋ง คนหมู่นี้เนาะจะบ่มีวันได้ส่วนแบ่งในแผ่นดินของพระเจ้า
เมื่อมีใผอู้ดูแควนพระองค์ พระองค์ก็บ่เกยตอบโต้หมู่เขา เมื่อพระองค์ได้ฮับความตุ๊ก พระองค์ก็บ่เกยขู่ว่าจะแก้แค้นใผ แต่พระองค์ได้มอบกู้เรื่องไว้หื้อกับพระเจ้าผู้ตี้ตัดสินอย่างยุติธรรม