26 เมื่อพระเยซูหันแม่กับสาวกตี้พระองค์ฮักยืนอยู่ใก้ๆ หั้น พระองค์ก็เลยอู้กับแม่ของพระองค์ว่า “แม่เหย ขอหื้อฮับคนนั้นเป๋นลูกแม่”
มีสาวกคนนึ่งตี้พระองค์ฮักเอนตั๋วนอนกิ๋นข้าวข้างพระองค์อยู่
พระเยซูก็บอกว่า “แม่เหย มาบอกเฮาเยียะหยัง บ่ใจ้เรื่องของเฮา” แล้วพระเยซูก็บอกแหมว่า “ยังบ่เถิงเวลาของเฮาเตื้อ”
นางก็ฟั่งล่นไปหาซีโมนเปโตร กับสาวกแหมคนนึ่งตี้พระเยซูฮัก และบอกหมู่เขาว่า “มีคนเอาศพองค์พระผู้เป๋นเจ้าไปจากอุโมงค์แล้ว บ่ฮู้ว่าเขาเอาศพไปไว้ตี้ไหน”
ซีโมนเปโตรงว้ายหลังไปก็หันว่าสาวกคนตี้พระเยซูฮักตวยมา (สาวกคนนั้นก็คือคนตี้เอนตั๋วใก้ๆ พระเยซูต๋อนตี้กิ๋นข้าวก่อนตี้พระเยซูโดนยับ แล้วได้ถามพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ คนตี้หักหลังต้านเป๋นใผครับ”)
สาวกคนนั้นเนาะตี้เป๋นพยานเรื่องหมู่นี้ กับเป๋นคนตี้เขียนบันทึกสิ่งหมู่นี้ไว้ แล้วหมู่เฮาฮู้ว่ากำพยานของเขาเป๋นความจริง
สาวกคนตี้พระเยซูฮักก็บอกเปโตรว่า “เป๋นองค์พระผู้เป๋นเจ้า” บ่ากองเปโตรได้ยินว่าเป๋นองค์พระผู้เป๋นเจ้า เขาก็เปี๋ยเสื้อคุมตี้ถอดไว้มาใส่ แล้วก็โดดลงน้ำว่ายเข้าฝั่ง