33 เมื่อพระเยซูหันมารีย์ไห้ กับหมู่จาวยิวตี้ตวยมารีย์มาตี้ปากั๋นไห้ตวย พระองค์ก็บ่ม่วนใจ๋กับตุ๊กใจ๋
พระเยซูผ่อรอบๆ หมู่เขา พระองค์โขดกับเสียใจ๋ตี้หันว่าหมู่เขามีจิตใจ๋หลึ่ง แล้วอู้กับคนมือลีบว่า “เหยียดมือออกมา” เขาก็เยียะตวยต๋าม แล้วมือของเขาก็หายเป๋นปกติ
พระเยซูตอบว่า “เฮ่อ หมู่คนบ่มีความเจื้อ เฮาจะต้องอยู่กับหมู่สูไปแหมเมินสักเต้าใด เฮาจะต้องอดทนกับหมู่สูไปแผวไหน ปาหละอ่อนคนนั้นมานี่แล่”
หมู่จาวยิวหลายคนก็มาปลอบใจ๋มารธากับมารีย์ตี้น้องบ่าวของหมู่นางต๋าย
แล้วหมู่จาวยิวตี้มาปลอบใจ๋มารีย์หันมารีย์ฟั่งลุกออกจากเฮือนไป หมู่เขาก็กึ๊ดว่ามารีย์จะไปไห้ตี้อุโมงค์ฝังศพ หมู่เขาก็เลยตวยมารีย์ไป
แล้วพระองค์ก็อู้ว่า “หมู่ต้านเอาศพไปไว้ตี้ไหน” หมู่เขาก็ตอบว่า “อาจ๋ารย์ ตวยมาผ่อเต๊อะ”
แล้วพระเยซูก็ไห้
พระเยซูก็บ่ม่วนใจ๋แหมเตื้อ พระองค์ก็ไปเถิงอุโมงค์ฝังศพ อุโมงค์นั้นเป๋นถ้ำ มีบ่าหินก้อนใหญ่ตึดปากอุโมงค์อยู่
“บ่าเดี่ยวนี้เฮาตุ๊กอกตุ๊กใจ๋ขนาด จะอู้จาใดดี จะหื้อเฮาอู้ว่า ‘พระบิดาเจ้าข้า ขอโผดจ้วยข้าพระองค์หื้อป๊นเวลาแห่งความตุ๊กยากนี้ตวยเต๊อะ’ จาอั้นกา บ่ใจ้ ตี้เฮามาในโลกก็เปื้อเวลาแห่งความตุ๊กยากนี้
บ่ากองพระเยซูอู้จาอั้นแล้ว พระองค์ก็ตุ๊กอกตุ๊กใจ๋ขนาด แล้วก็อู้ออกมาอย่างเปิดเผยว่า “เฮาบอกความจริงแก่ต้านตังหลายว่า คนนึ่งในหมู่ต้านจะหักหลังเฮา”
หื้อจื้นจมยินดีกับคนตี้มีความจื้นจมยินดี หื้อโศกเศร้ากับคนตี้ก่ำลังโศกเศร้า
พระองค์เป๋นมหาปุโรหิตตี้เข้าใจ๋กับหันใจ๋ในความอ่อนแอของเฮา ย้อนพระองค์ก็เกยถูกลองใจ๋เหมือนเฮากู้อย่าง แต่พระองค์บ่ได้เยียะบาปเลย