33 ตี้หั้นเขาปะป้อจายคนนึ่งจื้อไอเนอัสเป๋นง่อยนอนอยู่บนตี้นอนมาแปดปี๋แล้ว
เยียะหื้อจื้อเสียงของพระองค์ดังไปใคว่ประเทศซีเรีย หมู่คนก็ปาคนตังหลายตี้เป๋นพยาธิต่างๆ มาหาพระองค์ อย่างคนตี้เจ็บป่วยนัก คนโดนผีเข้า คนเป๋นลมบ้าหมู คนเป๋นง่อย พระองค์ก็ได้ฮักษาหมู่เขาจ๋นหายกั๋นหมดกู้คน
มีแม่ญิงคนนึ่งเป๋นโรคเลือดตกบ่หยุดมาสิบสองปี๋แล้ว
พระเยซูก็ถามป้อของหละอ่อนคนนั้นว่า “ผีเยียะหื้อเป๋นจาอี้มาเมินแล้วกา” ป้อก็ตอบว่า “เป๋นตั้งแต่เมื่อหน้อยๆ มาแล้ว
แม่ญิงคนนี้เป๋นเจื๊อสายของอับราฮัม เขาถูกซาต๋านเยียะหื้อเป๋นโรคมาสิบแปดปี๋แล้ว บ่สมควรเตื้อกาตี้นางจะมีอิสระในวันสะบาโต”
ตี้หั้นมีป้อจายคนนึ่ง บ่สบายได้สามสิบแปดปี๋แล้ว
บ่ากองพระเยซูก่ำลังเตียวตางอยู่ พระองค์ก็หันป้อจายต๋าบอดตั้งแต่เกิดคนนึ่ง
แต่เฮาบ่ฮู้ว่าเยียะหยังบ่าเดี่ยวนี้เขาเถิงผ่อหันได้ แล้วใผเยียะหื้อเขาหายบอดเฮาก็บ่ฮู้เหมือนกั๋น ไปถามเขาเอาเต๊อะ เขาใหญ่แล้ว เขาตึงเล่าเรื่องของเขาคนเดียวได้”
ตี้เมืองลิสตรามีป้อจายตี๋นบ่ดีคนนึ่งนั่งอยู่ เขาเตียวบ่ได้มาตั้งแต่เกิดแล้ว
มีป้อจายคนนึ่งเป๋นง่อยเปี้ยเสียขามาตั้งแต่เกิด กู้วันจะมีคนหามเขาเข้าไปไว้ตี้ฮิมปะตู๋พระวิหาร เซิ่งปะตู๋หั้นจื้อว่า ปะตู๋งาม เปื้อแนขอสตางค์จากคนตี้เข้ามาในพระวิหารนั้น
เป๋นเรื่องอัศจ๋รรย์แต๊ๆ ตี้ป้อจายเป๋นง่อยตั้งแต่เกิด แล้วบ่าเดี่ยวนี้อายุได้สี่สิบป๋ายเตียวได้ดวากๆ
ส่วนเปโตรเตียวตางไปตี้ต่างๆ ก็ไปแอ่วหาคนของพระเจ้าในเมืองลิดดา
เปโตรอู้กับเขาว่า “ไอเนอัสเหย พระเยซูคริสต์ฮักษาต้านหื้อหายแล้ว ลุกขึ้นเก็บตี้นอนเหียเต๊อะ” แล้วไอเนอัสก็ลุกขึ้นบ่าเดี่ยวนั้น