20 แล้วเซาโลก็บ่รอจ๊าตี้จะไปธรรมศาลาของจาวยิว แล้วตั้งเก๊าบอกเรื่องของพระเยซูว่า “พระองค์เป๋นพระบุตรของพระเจ้า”
เขาไว้ใจ๋พระเจ้า ถ้าพระเจ้าต้องก๋านจ้วยจีวิตเขา ก็หื้อพระเจ้าจ้วยเขาบ่าเดี่ยวนี้ ย้อนเขาอู้ว่า ‘เฮาเป๋นพระบุตรของพระเจ้า’ ”
เมื่อนายร้อยกับหมู่ทหารตี้เฝ้าพระเยซูอยู่หันแผ่นดินไหวกับเหตุก๋ารณ์ตึงหมดตี้เกิดขึ้น ก็กั๋วกั๋นขนาด อู้ว่า “แต๊ๆ แล้วต้านคนนี้เป๋นพระบุตรของพระเจ้า”
มารก็มาอู้กับพระองค์ว่า “ถ้าต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า หื้อสั่งบ่าหินหมู่นี้เป๋นเข้าหนมปังแล่”
นาธานาเอลก็บอกว่า “อาจ๋ารย์ ต้านเป๋นพระบุตรของพระเจ้า กับเป๋นกษัตริย์ของจาวอิสราเอลแต๊ๆ”
หมู่จาวยิวก็อู้กับปีลาตว่า “หมู่เฮามีกฎหมาย ต๋ามกฎนั้นเขาสมควรต๋าย ย้อนเขายกตั๋วเป๋นพระบุตรของพระเจ้า”
แล้วโธมัสก็ฮ้องขึ้นมาว่า “องค์พระผู้เป๋นเจ้า พระเจ้าของข้าพระองค์”
แต่ตี้ได้เขียนสิ่งหมู่นี้ลงไปก็เปื้อหมู่ต้านจะเจื้อว่า พระเยซูเป๋นพระคริสต์ คือพระบุตรของพระเจ้า และถ้าใผวางใจ๋พระองค์ ก็จะมีจีวิตนิรันดร์
จากเมืองเปอร์กาต้านหมู่นั้นก็ยังเตียวตางต่อไปจ๋นแผวเมืองอันทิโอกในแคว้นปิสิเดีย เมื่อเถิงวันสะบาโต เปาโลกับบารนาบัสเข้าไปนั่งฮ่วมในธรรมศาลาของจาวยิว
โดยเยียะหื้อพระเยซูเป๋นขึ้นจากความต๋าย อย่างตี้เขียนไว้ในหนังสือสดุดีบทตี้สองว่า ‘เจ้าเป๋นลูกของเฮา วันนี้เฮาได้เป๋นป้อของเจ้า’
แต่เปาโลกับบารนาบัสอู้อย่างบ่กั๋วใผว่า “จ๋ำเป๋นตี้จะต้องอู้เถิงถ้อยกำของพระเจ้าหื้อต้านตังหลายฟังก่อน แต่เมื่อต้านตังหลายบ่เอา กับหันว่าตั๋วเองนี้บ่เหมาะบ่เปิงตี้จะฮับจีวิตนิรันดร์แล้ว จาอั้นหมู่เฮาจะปากั๋นไปหาคนต่างจ้าด
เมื่อมาแผวเมืองซาลามิสในเกาะนั้น หมู่เขาบอกเรื่องถ้อยกำของพระเจ้าในธรรมศาลาของจาวยิว ยอห์นตี้มีแหมจื้อว่ามาระโกก็อยู่ตวยในฐานะผู้จ้วย
ตี้เมืองอิโคนียูมหั้นก็เหมือนกั๋น คือเปาโลกับบารนาบัสเข้าไปในธรรมศาลาของจาวยิว หมู่ต้านบอกข่าวดีเก่งขนาดจ๋นจาวยิวกับคนต่างจ้าดจ๋ำนวนนักฮับเจื้อ
เมื่อเถิงวันสะบาโต หมู่เฮาออกจากปะตู๋เมืองไปตี้แม่น้ำ เฮากึ๊ดกั๋นว่าจะมีจาวยิวจุมนุมกั๋นอธิษฐานในตี้นึ่งตั๊ดหั้น เมื่อปะแล้วก็นั่งอู้กับหมู่แม่ญิงตี้มาจุมนุมกั๋นอยู่ตี้หั้น
เมื่อค่ำแล้ว หมู่ปี้น้องผู้เจื้อก็ส่งเปาโลกับสิลาสไปเมืองเบโรอา เมื่อต้านตึงสองคนไปเถิงตี้หั้นแล้ว ก็เข้าไปในธรรมศาลาของจาวยิว
ย้อนจาอั้นต้านจึงยกเหตุผลมาถกเถียงกับจาวยิวกับจาวกรีกตี้ยำเก๋งพระเจ้าในธรรมศาลาของจาวยิว ตึงคนตี้อยู่ในข่วงก๋างเมืองตึงวัน
ต๋ามปกติเปาโลก็ไปธรรมศาลาในวันสะบาโต แล้วอ้างพระคัมภีร์มาโต้ตอบกับหมู่เขารวมเป๋นเวลาสามวันสะบาโต
เมื่อปากั๋นมาแผวเมืองเอเฟซัส เปาโลก็ปล่อยปริสคากับอาควิลลาไว้ตี้หั้น แล้วเข้าไปในธรรมศาลาของจาวยิวยกเหตุผลมาโต้เถียงกับหมู่จาวยิวในหั้น
กู้วันสะบาโตเปาโลจะไปยกเหตุผลโต้เถียงในธรรมศาลาของจาวยิว เปื้อจั๊กจวนจาวยิวกับจาวกรีกหื้อมาเจื้อในสิ่งตี้อู้เกี่ยวกับพระเยซู
เปาโลไปอู้ในธรรมศาลาของจาวยิวอย่างบ่กั๋วใผเป๋นเวลาสามเดือน เขายกเหตุผลโต้เถียงจั๊กจวนจาวยิวหื้อเจื้อเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า
ในหละหว่างตี้นั่งรถไปต๋ามตางนั้น ก็ก๋ายตี้มีน้ำแห่งนึ่ง ขันทีจึงอู้ว่า “ผ่อน้ำหั้นลอ มีอะหยังขัดข้องก่อ ถ้าเฮาจะฮับบัพติศมา”
แล้วฟีลิปก็ตอบว่า “ถ้าต้านเจื้ออย่างเต๋มใจ๋ก็ฮับบัพติศมาได้” ขันทีตอบว่า “เฮาเจื้อว่าพระเยซูคริสต์เป๋นบุตรของพระเจ้า”
แต่กำเตสนาของเซาโลก็มีอำนาจนักขึ้นติกๆ กับพิสูจน์หื้อจาวยิวในเมืองดามัสกัสหันว่า พระเยซูเป๋นพระคริสต์ เยียะหื้อหมู่เขาปากบ่ออกเถียงบ่ได้
เซิ่งในเรื่องความเป๋นพระเจ้าผู้บริสุทธิ์ พระเจ้าเยียะหื้อพระองค์เป๋นขึ้นจากความต๋ายโดยฤทธิ์อำนาจของพระเจ้า เปื้อหื้อฮู้แจ้งกั๋นว่าพระองค์เป๋นพระบุตรของพระเจ้า
พระองค์เปิงใจ๋ตี้จะเปิดเผยเรื่องพระเยซูคริสต์พระบุตรของพระองค์หื้อข้าพเจ้าฮู้จัก เปื้อข้าพเจ้าจะได้บอกข่าวดีเรื่องพระบุตรแก่คนต่างจ้าด เวลานั้นข้าพเจ้าบ่ได้เปิ็กษาใผคนใดเลย
ตั๋วข้าพเจ้านี้ได้ถูกเขิงอยู่บนไม้ก๋างเขนตวยพระคริสต์ กับได้ต๋ายไปแล้ว บ่าเดี่ยวนี้พระเยซูก็อยู่ในตั๋วของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าใจ๊จีวิตต่อไปโดยก๋านเจื้อวางใจ๋ในพระคริสต์ ผู้เซิ่งเป๋นพระบุตรของพระเจ้า พระองค์ฮักข้าพเจ้ากับได้สละจีวิตเปื้อข้าพเจ้า
“หื้อเขียนเถิงทูตสวรรค์ของคริสตจักรในเมืองธิยาทิราว่า พระองค์ผู้ตี้เป๋นพระบุตรของพระเจ้า เซิ่งมีต๋าเหมือนเปล๋วไฟกับ มีตี๋นเหมือนตองแดงตี้เหลื้อมมาบๆ อู้ว่า