30 เปาโลอยู่ในบ้านตี้เจ้าเป๋นเวลาเถิงสองปี๋ ต้านได้ต้อนฮับกู้คนตี้มาหา
พระเยซูก็บอกว่า “ตวยมาผ่อแล่” แล้วสาวกของยอห์นสองคนก็ตวยพระเยซูไปตี้อยู่ของพระองค์ ต๋อนนั้นเป๋นเวลาสี่โมงแลงแล้ว หมู่เขาก็เลยอยู่ตวยพระเยซูจ๋นเสี้ยงวันนั้น
หลังจากเรื่องตี้เกิดขึ้นหมู่นี้เสี้ยงสุดลงแล้ว เปาโลก็ตัดสินใจ๋จะเตียวตางผ่านแคว้นมาซิโดเนียกับแคว้นอาคายา แล้วจะลวดไปกรุงเยรูซาเล็ม ต้านอู้ว่า “หลังจากข้าพเจ้าไปกรุงเยรูซาเล็มแล้ว จะต้องไปกรุงโรมตวย”
ผ่านไปแล้วสองปี๋ ปอรสิอัสเฟสทัส ก็มาฮับต๋ำแหน่งเจ้าเมืองแตนเฟลิกส์ แต่เนื่องจากเฟลิกส์ใค่เอาใจ๋จาวยิวก่อนออกจากต๋ำแหน่ง ก็ยังละหื้อเปาโลติดคอกตี้หั้นอยู่
เมื่อหมู่เฮามาแผวกรุงโรมแล้ว เปาโลก็บ่ต้องเข้าอยู่ในคอก แต่ฮับอนุญาตหื้ออยู่ในบ้านส่วนตั๋วตวยกับทหารตี้อยู่เฝ้าไว้
เปาโลเตสนาเรื่องแผ่นดินของพระเจ้า กับสั่งสอนเรื่องของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป๋นเจ้าอย่างบ่กั๋วใผโดยบ่มีคนขัดขวาง
แล้วถ้าเป๋นความต้องก๋านของพระเจ้า ข้าพเจ้าจะได้มาหาหมู่ต้านโดยมีความยินดีกับมีความจื้นใจ๋ตี้ได้อยู่กับหมู่ต้าน
หมู่เขาเป๋นคนฮับใจ๊ของพระคริสต์กา ข้าพเจ้าก็เป๋นนักเหลือนั้นแหม (ข้าพเจ้าอู้อย่างคนเป๋นผีบ้า) ข้าพเจ้าฮำเยียะก๋านนักเหลือหมู่เขา ติดคอกนักเหลือหมู่เขา ถูกเฆี่ยนนักเหลือหมู่เขา หวิดต๋ายหลายเตื้อ
เฮาถูกเฆี่ยนถูกตี๋ ถูกยับเอาไปขังคอก ปะกับเหตุก๋ารณ์วุ่นวะวุ่นวาย ฮำเยียะก๋านอย่างหนัก อดหลับอดนอน ตึงข้าวก็บ่มีกิ๋น
ย้อนจาอั้นหมู่ทหารตี้ฮักษาวังของจักรพรรดิกับคนอื่นๆ ฮู้หมดแล้วว่าตี้ข้าพเจ้าถูกขังคอกนั้น ก็ย้อนว่าข้าพเจ้าฮับใจ๊พระคริสต์
ต๋อนตี้เขามาแผวกรุงโรม เขาก็ยังอุตส่าห์ตวยเซาะหาข้าพเจ้าจ๋นปะ
หื้อบอกถ้อยกำของพระเจ้า เกียมตั๋วหื้อพร้อมตี้จะบอก บ่ว่ามีคนสนใจ๋กาว่าบ่สนใจ๋ ก็หื้อจั๊กจวนคนอื่นแก้ไขความผิด ตึงว่าหื้อ กับหื้อก๋ำลังใจ๋ โดยก๋านสอนด้วยความอดทน