22 แต่บ่าเดี่ยวนี้ข้าพเจ้าขอหมู่ต้านแป๋งใจ๋ดีๆ ไว้เน่อ จะบ่มีใผต๋ายสักคนเดียว จะเสียหายก้าเฮือเต้าอั้น
แล้วในคืนนั้นองค์พระผู้เป๋นเจ้ามายืนป่างข้างเปาโลบอกว่า “เจ้าบ่ต้องกั๋วเน่อ เจ้าเป๋นพยานหื้อเฮาในกรุงเยรูซาเล็มจาใด เจ้าจะต้องเป๋นพยานในกรุงโรมจาอั้น”
ต้านตังหลายแป๋งใจ๋ดีๆ ไว้ ข้าพเจ้าไว้ใจ๋พระเจ้าว่า จะต้องเป๋นไปต๋ามตี้ทูตสวรรค์อู้ไว้อย่างแน่นอน
แล้วเปาโลก็อู้กับนายร้อยกับหมู่ทหารว่า “ถ้าคนหมู่นี้บ่อยู่ในเฮือ หมู่ต้านตึงหมดตึงเสี้ยงจะต้องต๋ายแน่ๆ”
ย้อนจาอั้นข้าพเจ้าขอหื้อต้านตังหลายกิ๋นเหียพ่องเต๊อะ เปื้อจะบ่ต๋าย บ่ต้องห่วงเน่อ แม้แต่เส้นผมบนหัวของต้านตังหลายจะบ่ปุดไปสักเส้นเดียว”
คนตังหลายก็มีก๋ำลังใจ๋ขึ้นมา ก็ปากั๋นเอาข้าวเอาน้ำออกมากิ๋นกั๋น
ส่วนคนตี้เหลือก็หื้อเกาะไม้แป้นไปพ่อง กับเกาะไม้เฮือตี้แตกไปพ่อง กู้คนก็ปากั๋นเข้าแผวฝั่งอย่างปลอดภัย