17 “ต๋อนหลังตี้ไปจากกรุงเยรูซาเล็มเป๋นเวลาหลายปี๋ ข้าพเจ้าปิ๊กมาเปื้อเอาสตางค์มาจ้วยเหลือคนตุ๊กคนยากในจ้าดของข้าพเจ้า แล้วก็ลวดถวายเครื่องปู่จาพระเจ้า
เปาโลตัดสินใจ๋ว่าจะเอาเฮือก๋ายเมืองเอเฟซัสไปเหีย เปื้อจะบ่เสียเวลาตี้แคว้นเอเชีย ย้อนว่าต้านฟั่งไปแผวกรุงเยรูซาเล็ม ถ้าเป๋นไปได้จะไปหื้อเถิงก่อนวันเพ็นเทคอสต์
ย้อนจาอั้นเฝ้าหละวังตั๋วไว้หื้อดี ขอหื้อกึ๊ดเถิงว่าข้าพเจ้าฮับความตุ๊กในก๋านตักเตื๋อนสั่งสอนหมู่ต้านตึงเมื่อวันเมื่อคืนตลอดสามปี๋
แล้ววันถัดมาเปาโลก็ปาป้อจายสี่คนนี้เข้าพิธีล้างตั๋วหื้อบริสุทธิ์ตวยกั๋น แล้วปากั๋นเข้าไปในพระวิหารแจ้งหื้อปุโรหิตฮู้ว่าพิธีล้างนี้จะเสี้ยงสุดวันไหน แล้วจะนำเครื่องปู่จามาถวายสำหรับหมู่เขาแต่ละคนในวันนั้น
ในเวลาเดียวกั๋นนั้น เฟลิกส์ก็หวังว่า เปาโลจะติดสินบน เขาจึงฮ้องเปาโลมาอู้ตวยเจื่อขนาด
ตี้ข้าพเจ้าจะป๊นภัยจากคนตี้บ่เจื้อพระเยซูในแคว้นยูเดีย แล้วขอหื้อคนของพระเจ้าในกรุงเยรูซาเล็มเต๋มใจ๋ฮับก๋านจ้วยเหลือจากข้าพเจ้า
ย้อนจาอี้ เฮาจึงได้ขอร้องหื้อทิตัสไปจ้วยหมู่ต้านในก๋านดีนี้หื้อแล้ว ย้อนเขาเป๋นคนเก๊าตี้เยียะ
ย้อนหมู่ต้านฮู้จักพระคุณของพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป๋นเจ้าของเฮาแล้วว่า เถิงแม้พระองค์มั่งคั่ง แต่ก็ยอมเป๋นคนตุ๊ก ย้อนหันแก่หมู่ต้าน เปื้อหมู่ต้านจะได้เป๋นคนมั่งคั่งโดยตี้พระองค์ยอมเป๋นคนตุ๊กยาก
ย้อนก๋านฮับใจ๊ตี้หมู่ต้านเยียะนี้ บ่ใจ้ก้าจ้วยคนของพระเจ้าในกรุงเยรูซาเล็มตี้บ่มีเต้าอั้น แต่ยังได้เยียะหื้อคนตังหลายขอบพระคุณพระเจ้าบ่ย้างปาก
สิ่งเดียวตี้หมู่เขาขอคือ หื้อเฮาจ้วยเหลือคนตุ๊กคนจ๋น เรื่องนี้ข้าพเจ้าก็ตึงตั้งใจ๋จะเยียะอยู่แล้ว