29 ข้าพเจ้าก็หันว่าเขาถูกฟ้องเรื่องเกี่ยวกับบทบัญญัติของจาวยิว แต่บ่มีความผิดเถิงขนาดต้องถูกฆ่าต๋ายกาว่าถูกคอก
แต่นี่เป๋นเรื่องโต้แย้งเกี่ยวกับกำตี้ใจ๊ จื้อตี้ฮ้อง ตึงบทบัญญัติของหมู่ต้าน หื้อไปจัดก๋านเอาคนเดียวก็แล้วกั๋น เฮาบ่ตัดสินเรื่องจาอี้”
ถ้าข้าพเจ้าเยียะผิดแต๊ กาว่าเยียะอะหยังตี้สมควรต๋าย ข้าพเจ้าก็ยอมต๋ายบ่ขัดขืนสักอย่าง แต่ถ้าข้อกล่าวหาหมู่นี้เอามาฟ้องเป๋นเรื่องบ่แต๊ ใผก็บ่มีสิทธิ์จะส่งข้าพเจ้าไปหื้อกับหมู่นี้ ข้าพเจ้าขอถวายฎีกาต่อซีซาร์”
แต่ข้าพเจ้าหันว่าเขาบ่ได้เยียะอะหยังผิดเถิงต้องต๋าย เมื่อเขาถวายฎีกาเถิงซีซาร์ ข้าพเจ้าจึงตกลงว่าจะส่งเขาไปขึ้นศาลตี้กรุงโรม
หลังจากหมู่เขาออกไปจากห้องแล้ว ก็อู้กั๋นว่า “ป้อจายคนนี้บ่ได้เยียะอะหยังตี้สมควรต๋าย กาว่าสมควรถูกขังคอกสักหน้อย”
เมื่อหมู่โรมันสอบสวนข้าพเจ้าแล้ว ก็ใค่ปล่อยตั๋วข้าพเจ้าไป ย้อนว่าบ่เยียะอะหยังผิดเถิงต้องถูกลงโต้ษเถิงต๋าย