22 บ่าเดี่ยวนี้ข้าพเจ้าจ๋ำใจ๋ต้องไปกรุงเยรูซาเล็มต๋ามตี้พระวิญญาณบริสุทธิ์บอกหื้อไป ข้าพเจ้าก็บ่ฮู้เหมือนกั๋นว่าจะมีอะหยังเกิดขึ้นกับข้าพเจ้าตี้หั้นพ่อง
เฮาต้องฮับความตุ๊กขนาด เฮาก็ตุ๊กใจ๋จ๋นกว่าจะสำเร็จ
บ่ากองใก้เวลาตี้พระเจ้าจะฮับพระองค์ปิ๊กสวรรค์ พระองค์ก็ตั้งใจ๋แน่วแน่ตี้จะไปกรุงเยรูซาเล็ม
ก่อนเถิงงานปัสกา พระเยซูฮู้ว่าเถิงเวลาแล้วตี้พระองค์จะต้องจากโลกนี้ปิ๊กไปหาพระบิดา พระองค์ฮักหมู่คนตี้ติดต๋ามพระองค์เซิ่งอยู่ในโลกนี้ตลอดมา กับพระองค์ก็เยียะหื้อหมู่เขาหันว่าพระองค์ฮักหมู่เขามอกใด
พระเยซูฮู้ว่าจะเกิดอะหยังขึ้นกับพระองค์ พระองค์ก็เลยเตียวออกไปถามหมู่เขาว่า “หมู่ต้านมาตวยเซาะหาใผ”
ต๋อนตี้เปาโลก่ำลังรอถ้าสิลาสกับทิโมธีในเมืองเอเธนส์หั้น ต้านลำบากใจ๋ย้อนหันฮูปเคารพเต๋มบ้านเต๋มเมืองไปหมด
หลังจากเรื่องตี้เกิดขึ้นหมู่นี้เสี้ยงสุดลงแล้ว เปาโลก็ตัดสินใจ๋จะเตียวตางผ่านแคว้นมาซิโดเนียกับแคว้นอาคายา แล้วจะลวดไปกรุงเยรูซาเล็ม ต้านอู้ว่า “หลังจากข้าพเจ้าไปกรุงเยรูซาเล็มแล้ว จะต้องไปกรุงโรมตวย”
เปาโลตัดสินใจ๋ว่าจะเอาเฮือก๋ายเมืองเอเฟซัสไปเหีย เปื้อจะบ่เสียเวลาตี้แคว้นเอเชีย ย้อนว่าต้านฟั่งไปแผวกรุงเยรูซาเล็ม ถ้าเป๋นไปได้จะไปหื้อเถิงก่อนวันเพ็นเทคอสต์
ย้อนความฮักของพระคริสต์ควบคุมเฮาอยู่ เฮามั่นใจ๋จาอี้ว่า มีผู้นึ่งต๋ายเปื้อเฮากู้คน จาอั้นเฮากู้คนก็ได้ต๋ายกั๋นหมดแล้ว
แต่ต้านยังบ่ฮู้เลยว่าจีวิตของต้านวันพูกจะเป๋นจาใด ย้อนต้านก็เป๋นเหมือนหมอกจ๋างๆ ตี้อยู่ได้กำเดียวแล้วก็ก้อยๆ หายไป
ย้อนข้าพเจ้าฮู้ดีว่า แหมบ่เมินข้าพเจ้าก็จะต๋าย ต๋ามตี้พระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป๋นเจ้าของเฮาได้บอกข้าพเจ้าอย่างเปิดเผยไว้แล้ว