27 พระองค์เยียะจาอี้ก็เปื้อจาวโลกจะเซาะหาพระองค์ แล้วอาจจะซวามหาจ๋นปะพระองค์ แต่แต๊ๆ แล้ว พระองค์บ่ได้อยู่ไก๋จากหมู่เฮาแต่ละคนเลย
แต่โดยสิ่งดีๆ ตี้เยียะต่อคน พระองค์ก็หื้อหลักฐานมาบ่เกยขาดว่าพระองค์มีอยู่ อย่างเจ้น พระองค์โผดหื้อมีฝนตกจากต๊องฟ้า มีพืชผลต๋ามหละดู พระองค์เลี้ยงดูหื้อต้านตังหลายกิ๋นอิ่ม กับเยียะหื้อจื้นเจยบานขนาด”
เปื้อคนอื่นๆ จะเข้ามาหาเฮาองค์พระผู้เป๋นเจ้า คือคนต่างจ้าดตี้เฮาฮ้องมาเป๋นคนของเฮา
ย้อนตั้งแต่พระเจ้าได้สร้างโลกมาแล้ว หมู่เขาก็ได้ฮับฮู้สภาพของพระเจ้าตี้ผ่อหันบ่ได้ คือฤทธิ์อำนาจของพระองค์ตี้บ่มีวันเสื่อมกับความเป๋นพระเจ้าอย่างแจ่มแจ้งจากสิ่งตี้พระองค์สร้างมาแล้ว ย้อนจาอั้นมนุษย์จึงแก้ตั๋วบ่ได้เลย
กาว่าต้านดูหมิ่นดูแควนความกรุณา ความอดใจ๋ กับความอดทนอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ ต้านบ่ฮู้กา ว่าความกรุณาของพระองค์นั้นก็เปื้อหื้อโอกาสต้านกลับใจ๋จากบาป