18 เถิงแม้ว่าอู้จาอี้แล้ว เปาโลกับบารนาบัสยังห้ามบ่หื้อคนตังหลายเอางัวถวายเป๋นเครื่องปู่จาแก่หมู่เขาเกือบบ่ได้
ย้อนจิตใจ๋ของคนหมู่นี้หลึ่ง หมู่เขาปิดหูปิดต๋าเหีย ถ้าบ่จาอั้นหมู่เขาก็จะหันกับต๋า ได้ยินกับหู เข้าใจ๋ด้วยจิตใจ๋ของหมู่เขา แล้วปิ๊กมาหาเฮาเปื้อหื้อเฮาฮักษาหมู่เขาหื้อหายดี’
พระเยซูฮู้ว่าหมู่เขาจะค่ำเขหื้อพระองค์ไปเป๋นกษัตริย์ของหมู่เขา พระองค์ก็เลยลักขึ้นไปบนดอยคนเดียว
แต่โดยสิ่งดีๆ ตี้เยียะต่อคน พระองค์ก็หื้อหลักฐานมาบ่เกยขาดว่าพระองค์มีอยู่ อย่างเจ้น พระองค์โผดหื้อมีฝนตกจากต๊องฟ้า มีพืชผลต๋ามหละดู พระองค์เลี้ยงดูหื้อต้านตังหลายกิ๋นอิ่ม กับเยียะหื้อจื้นเจยบานขนาด”
แล้วมีจาวยิวบางคนมาจากเมืองอันทิโอกกับเมืองอิโคนียูมจั๊กจวนคนตังหลายเข้าฮ่วมกับหมู่เขา แล้วปากั๋นเอาบ่าหินขว้างเปาโล เมื่อกึ๊ดว่าเปาโลต๋ายแล้ว ก็ปากั๋นลากออกไปไว้นอกเมือง