6 แตนตี้จะเป๋นจาอั้น ก็กลับเป๋นว่า ปี้น้องผู้เจื้อจะต้องไปขึ้นโฮงขึ้นศาลว่าความกั๋นต่อหน้าคนตี้บ่ใจ้ผู้เจื้อกา
วันถัดมาโมเสสเตียวก๋ายมาหันจาวอิสราเอลสองคนก่ำลังผิดหัวกั๋น หันท่าบ่ดี ต้านก็ฮิเข้าไปห้าม แล้วอู้หื้อเขาคืนดีกั๋นเหียว่า ‘เป๋นปี้น้องกั๋นแต๊ๆ เยียะหยังตี๋กั๋นจ๋นเลือดตกยางออก’
ถ้าคนใดในหมู่ต้านเป๋นถ้อยเป๋นความกั๋น เยียะหยังเถิงเอาไปหื้อคนตี้บ่เจื้อพระเจ้าตัดสิน แตนตี้จะหื้อคนของพระเจ้าตัดสินหื้อ
แต๊ๆ แล้ว เมื่อหมู่ต้านเป๋นถ้อยเป๋นความกั๋นก็แสดงว่าจิตวิญญาณหมู่ต้านก็ก๊านแล้ว เยียะหยังบ่ยอมหื้อเขาเยียะผิดต่อต้านเหีย กาว่ายอมหื้อเขาโก๋งเหียเลยบ่ดีกว่ากา
ต้านห้ามมีความสัมพันธ์ตี้บ่เหมาะสมกับคนตี้บ่เจื้อเน่อ ย้อนว่าคนถูกต้องต๋ามธรรมในสายต๋าพระเจ้ากับคนบ่ดีจะอยู่ฮ่วมกั๋นได้จาใด ก็เหมือนกับความเป่งแจ้งจะอยู่กับความมืดได้จาใด
พระคริสต์กับซาต๋านจะไปตวยกั๋นได้จาใด กาว่าคนตี้เจื้อจะมีอะหยังฮ่วมกับคนตี้บ่เจื้อได้กา
ถ้าคนใดบ่ผ่อกอยญาติปี้น้องโดยเฉพาะคนในครอบครัวของตั๋วเก่า ก็ถือว่าเขาละขว้างความเจื้อเหียแล้ว ก็ฮ้ายเหลือคนตี้บ่เจื้อ