روت 1:6 - هزارۀ نو

⁶ پس نَعومی با عروسانش برخاست تا از دیار موآب بازگردد، زیرا در دیار موآب شنیده بود که خداوند به یاری قوم آمده و بدانها خوراک داده است.

Persian Old Version

⁶ پس او با دو عروس خود برخاست تا از بلادموآب برگردد، زیرا که در بلاد موآب شنیده بودکه خداوند از قوم خود تفقد نموده، نان به ایشان داده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

^6-7 او تصمیم گرفت با دو عروسش به زادگاه خود یعنی سرزمین یهودا بازگردد، زیرا شنیده بود که خداوند به قوم خود برکت داده و محصول زمین دوباره فراوان شده است. اما وقتی به راه افتادند، تصمیم نعومی عوض شد

مژده برای عصر جدید

⁶ پس از مدّتی نعومی باخبر شد که خداوند قوم خود را با اعطای محصول خوب، برکت داده است. از این رو تصمیم گرفت به همراه دو عروس خود، موآب را ترک کند.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁶ پس از مدّتی، نَعومی شنید که خداوند قوم خود را با اعطای محصول فراوان برکت داده است. او تصمیم گرفت به‌ همراه دو عروس خود، موآب را ترک کند.

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁶ پس او با دو عروس خود برخاست تا از دیار موآب برگردد، زيرا که در دیار موآب شنيده بود که خداوند از قوم خود دیدار نموده، به آنها خوراک داده است.

روت 1:6 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 21:1

و اما خداوند چنانکه گفته بود، به یاری سارا آمد؛ و خداوند آنچه را که وعده داده بود، برای سارا به جا آورد.

پیدایش 28:20

آنگاه یعقوب نذر کرده، گفت: «اگر خدا با من باشد و مرا در این راه که می‌روم محافظت کند و مرا نان برای خوردن و لباس برای پوشیدن عطا فرماید،

پیدایش 48:15

آنگاه یوسف را برکت داد و گفت: «همانا خدایی که در حضورش پدرانم ابراهیم و اسحاق گام می‌زدند، خدایی که در تمام زندگانیم تا به امروز شبان من بوده،

پیدایش 50:25

سپس یوسف پسران اسرائیل را سوگند داده، گفت: «به‌یقین خدا به یاری شما خواهد آمد، و شما باید استخوانهای مرا از این مکان ببرید.»

مزامیر 102:14

زیرا که خادمانت سنگهایش را عزیز می‌دارند، و بر خاک آن شفقت می‌نمایند.

مزامیر 111:5

او ترسندگان خود را روزی می‌دهد، و عهد خویش را تا به ابد یاد می‌دارد.

مزامیر 132:15

آذوقۀ آن را به‌یقین برکت خواهم داد و نیازمندانش را به نان سیر خواهم کرد.

مزامیر 145:15

چشمان همگان به انتظار توست، و تو روزیِ‌شان را در وقتش می‌رسانی.

مزامیر 146:7

که مظلومان را دادرسی می‌کند، و گرسنگان را خوراک می‌دهد. خداوند زندانیان را آزاد می‌سازد،

مزامیر 147:14

او صلح را بر مرزهایت حکمفرما می‌سازد، و تو را به مغز گندم سیر می‌گرداند.

خروج 3:16

«حال برو و مشایخ اسرائیل را گرد آورده، به آنان بگو: ”یهوه، خدای پدرانتان، خدای ابراهیم، اسحاق و یعقوب، بر من ظاهر شد و گفت: ’شما و هرآنچه در مصر با شما می‌شود، در نظرم بوده‌اید.

خروج 4:31

و قوم ایمان آوردند. ایشان چون شنیدند خداوند به بنی‌اسرائیل روی نموده و تیره‌روزی ایشان را دیده است، خم شده، سَجده کردند.

امثال 30:8

بطالت و دروغ را از من دور کن؛ نه فقرم ده، نه ثروت، بلکه به نانی که نصیبم است، مرا بپرور.

اِشعیا 55:10

چنانکه باران و برف از آسمان می‌بارد، و دیگر بدان‌جا بازنمی‌گردد، بلکه زمین را سیراب کرده، آن را بارور و برومند می‌سازد، و برزگر را بذر و خورنده را نان می‌بخشد،

اِرمیا 29:10

«و حال خداوند می‌فرماید: چون هفتاد سالِ بابِل به سر آید، من به یاری شما خواهم آمد و با بازگردانیدن شما بدین مکان، وعدۀ خود را برای شما تحقق خواهم بخشید.

یوئیل 2:19

و خداوند قوم خود را اجابت کرده، گفت: «اینک من برای شما گندم و شراب تازه و روغن می‌فرستم، تا بخورید و سیر شوید. و دیگر هرگز شما را در میان قومها اسباب تمسخر نخواهم ساخت.

صَفَنیا 2:7

ساحل دریا از آنِ باقیماندگان خاندان یهودا خواهد بود، که در آنجا خواهند چرید، و شبانگاهان در خانه‌های اَشقِلون خواهند آرمید. زیرا یهوه خدایشان به یاری ایشان خواهد آمد، و سعادت گذشته را بدیشان باز خواهد گردانید.

مَتّی 6:11

نان روزانۀ ما را امروز به ما عطا فرما.

لوقا 1:68

«متبارک باد خداوند، خدای اسرائیل، زیرا به یاری قوم خویش آمده و ایشان را رهایی بخشیده است.

لوقا 19:44

و تو و فرزندانت را در درونت به خاک و خون خواهند کشید. و سنگ بر سنگ بر جا نخواهند گذاشت؛ زیرا از موعد آمدن خدا به یاری‌ات غافل ماندی.»

۱تیموتائوس 6:8

پس اگر خوراک و پوشاک و سرپناهی داریم، قانع خواهیم بود.

۱پطرس 2:12

کردارتان در میان بی‌ایمانان چنان پسندیده باشد که هرچند شما را به بدکاری متهم کنند، با مشاهدۀ اعمال نیکتان، خدا را در روز دیدارش، تمجید نمایند.

روت 1:5

اما هر دوی آنان، یعنی مَحلون و کِلیون نیز جان سپردند. بدین‌سان آن زن بدون شوهر و دو پسرش باقی ماند.

روت 1:7

او با دو عروسش از مکانی که در آن ساکن بود، روانه شد تا به سرزمین یهودا بازگردد.

۱سموئیل 2:21

براستی خداوند به یاری حَنّا آمد و او آبستن شده، سه پسر و دو دختر به دنیا آورد. و آن پسر، سموئیل، در حضور خداوند رشد می‌کرد.