مکاشفه 9:2 - هزارۀ نو

² چون او در از هاویه برگشود، دودی از آن برخاست چون دود کوره‌ای عظیم، چندان که خورشید و آسمان از دود چاه تیره و تاریک شدند.

Persian Old Version

² و چاه هاویه را گشاد ودودی چون دود تنوری عظیم از چاه بالا آمد وآفتاب و هوا از دود چاه تاریک گشت.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

² وقتی با آن کلید، چاه را باز کرد، دودی مانند دود کوره‌ای بزرگ برخاست، به طوری که آفتاب و هوا از دود چاه تیره و تار شد.

مژده برای عصر جدید

² و با آن كلید، چاه بی‌انتها را گشود و از چاه دودی مانند دود یک كورهٔ بزرگ برخاست و نور خورشید و هوا از دود چاه، تیره و تار گشت.

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

² ستاره با آن کلید، چاه بی‌انتها را گشود و از چاه دودی مانند دود یک کورۀ بزرگ برخاست و خورشید و هوا از دود چاه، تیره‌وتار گشتند.

کتاب مقدس به زبان بندری

² اِستالَه، چاه هاویه ئو واز ایکه، و دود اَ چاه مثه دود کوره گِپی، بلند بو، و اَفتُو و هوا اَ دود اُ چاه تار بودِن.

مکاشفه 9:2 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

پیدایش 15:17

چون خورشید غروب کرد و هوا تاریک شد، هان آتشدانی پردود و مشعلی سوزان از میان آن پاره‌ها عبور کرد.

پیدایش 19:28

و چون به سوی سُدوم و عَمورَه و سراسر زمین وادی نظر افکند، دید که اینک دود آن سرزمین همچون دود کوره بالا می‌رود.

خروج 19:18

کوه سینا را دود فرا گرفته بود، زیرا خداوند در آتش بر آن نازل شده بود. دودِ آن همچون دود کوره بالا می‌رفت، و تمامی کوه به‌شدّت می‌لرزید.

اِشعیا 14:31

ای دروازه شیون کن، و ای شهر فریاد برآور! ای همۀ شما فلسطینیان، از ترس قالب تهی کنید! زیرا که از جانب شمالْ ویرانی می‌آید، و در صفوف وی کسی عقب نمی‌ماند.

دانیال 3:6

هر که به روی درنیفتد و سَجده نکند، بی‌درنگ به میان کورۀ آتشِ سوزان افکنده خواهد شد!»

یوئیل 2:10

زمین پیش روی ایشان می‌لرزد، و آسمانها به لرزه درمی‌آید؛ خورشید و ماه تاریک می‌شوند، و ستارگان نور خویش را نمی‌تابانند.

یوئیل 2:2

روزِ تیره و تاریک، روز ابرها و تاریکی غلیظ! همچون فجرِ در حال گسترش بر کوهها، سپاهی عظیم و نیرومند می‌آید، که نظیر آن از ازل نبوده و پس از آن نیز تا سالها و نسلهای متمادی نخواهد بود.

یوئیل 2:30

در آسمان و بر زمین عجایب به ظهور خواهم آورد، از خون و آتش و ستونهای دود.

اعمال رسولان 2:19

بالا، در آسمان، عجایب، و پایین، بر زمین، آیات به ظهور خواهم آورد، از خون و آتش و بخار.

مکاشفه 14:11

و دود عذاب آنان تا ابد به بالا خواهد رفت. برای آنان که آن وحش و آن تمثال او را می‌پرستند و برای آنان که نشانِ نام او را می‌پذیرند، نه در شب و نه در روز آسایش نخواهد بود.»

مکاشفه 16:10

فرشتۀ پنجم پیالۀ خود را بر تختِ آن وحش فرو ریخت و قلمرو او در تاریکی فرو رفت. آدمیان از فزونیِ درد، زبان خود را گاز می‌گرفتند.

مکاشفه 8:12

فرشتۀ چهارم شیپورش را به صدا درآورد، و یک سوّم خورشید ضربت خورد، و یک سوّم ماه و یک سوّم ستارگان نیز، چندان که یک سوّم از آنها تاریک شد. و یک سوّم روز بی‌نور ماند و یک سوّم شب نیز.

مکاشفه 9:1

فرشتۀ پنجم شیپورش را به صدا درآورد، و من ستاره‌ای دیدم افتاده از آسمان به زمین. به این ستاره، کلید هاویه داده شد.

مکاشفه 9:11

پادشاهشان فرشتۀ هاویه بود که به زبان عبرانیان ’اَبَدون‘ نام دارد، و به یونانی ’آپولیون‘.

مکاشفه 9:17

اسبان و سوارانی که در رؤیای خود دیدم، این‌چنین بودند: جوشنهایی به تن داشتند به سرخی آتش و آبی کبود و زردیِ گوگرد. سرِ اسبان به سرِ شیر می‌مانست و از دهانشان آتش و دود و گوگرد بیرون می‌زد.