اِرمیا 51:9 - هزارۀ نو

⁹ خواستیم بابِل را درمان کنیم، اما شفا نمی‌پذیرفت. پس ترکش کنید؛ بیایید هر یک به موطن خود بازگردیم، زیرا که محکومیتش سر به فلک کشیده، و تا به آسمانها رسیده است.

Persian Old Version

⁹ بابل را معالجه نمودیم اما شفا نپذیرفت. پس آن را ترک کنید و هر کدام از ما به زمین خودبرویم زیرا که داوری آن به آسمانها رسیده و به افلاک بلند شده است.

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

⁹ بیگانگانی که در بابِل ساکنند، می‌گویند: ”ما خواستیم به او کمک کنیم، اما نتوانستیم. اکنون دیگر هیچ چیز نمی‌تواند نجاتش بدهد. پس او را به حال خودش بگذاریم و به وطنمان برگردیم، چون این خداست که او را مجازات می‌کند.“

مژده برای عصر جدید

⁹ بیگانگانی که در آنجا زندگی می‌کنند گفته‌اند: 'ما کوشیدیم به بابل کمک کنیم امّا دیگر خیلی دیر شده بود. بیایید اکنون اینجا را ترک کنیم و به وطن خود بازگردیم. خداوند با تمام قدرت خود بابل را مجازات کرده و آن را کاملاً ویران ساخته است.'»

مژده برای عصر جدید - ویرایش ۲۰۲۳

⁹ بیگانگانی که در آنجا زندگی می‌کنند، گفته‌اند، 'ما کوشیدیم به بابِل کمک کنیم، امّا دیگر خیلی دیر شده بود. بیایید اکنون اینجا را ترک کنیم و به وطن خود بازگردیم. خداوند با تمام قدرت خود بابِل را مجازات کرده آن‌ را کاملاً ویران ساخته است.'»

کتاب مقدس - ترجمه کلاسیک بازنگری شده

⁹ بابل را معالجه نمودیم، اما شفا نپذیرفت. پس آن را ترک کنید، و هر کدام از ما به سرزمین خود برویم، زیرا که داوری آن به آسمانها رسیده و به اوج آسمانها بلند شده است.

اِرمیا 51:9 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

۲تواریخ 28:9

اما یکی از انبیای خداوند به نام عودید در آنجا بود. چون آن لشکر به سامِرِه بازگشتند، عودید به پیشبازشان رفته، گفت: «اینک از آنجا که یهوه خدای پدرانتان از یهودا خشمگین بود، ایشان را به دست شما تسلیم کرد. اما شما آنان را با خشمی که سر به آسمان کشیده، کشتید.

عِزرا 9:6

گفتم: «ای خدای من، شرمسارم و از بلند کردن سر خود در حضور تو شرم دارم، زیرا خطایای ما از سرمان گذشته و تقصیراتمان سر به فلک زده است.

اِشعیا 13:14

هر کس همچون غزالِ رانده شده، و گله‌ای که کسی آن را جمع نکند، به سوی قوم خود توجه خواهد کرد، و به سرزمین خویش خواهد گریخت.

اِشعیا 47:15

این است تمام آنچه آنان برایت خواهند بود، آنانی که با ایشان محنت کشیدی، و از جوانی‌ات با تو داد و ستد می‌کردند. آنان هریک به راه خود سرگردانند، و کسی نیست که تو را نجات دهد.»

اِرمیا 46:16

او بسیاری را لغزانیده، و آنها افتاده‌اند، و به یکدیگر می‌گویند: ”برخیزید تا نزد قوم خویش و به زادگاهمان بازگردیم، تا از شمشیر آن ستمکیش در امان مانیم!“

اِرمیا 46:21

حتی سپاهیان مزدورش، در میانش بسان گوساله‌هایی فربه‌اند؛ آنان نیز روی گردانیده با هم می‌گریزند، و ایستادگی نمی‌کنند؛ زیرا که روز مصیبت بر ایشان می‌آید و زمان مجازاتشان فرا رسیده است.

اِرمیا 50:16

برزگران را جملگی از بابِل منقطع سازید، و هم آنان را که به هنگام درو داس خویش به کار می‌برند. از بیم شمشیر آن ستمگر، هر کس نزد قوم خود بازگردد، و به سرزمین خویش بگریزد.

اِرمیا 8:20

«موسمِ حصاد گذشت و تابستان به سر آمد، و ما نجات نیافته‌ایم!»

هوشع 7:13

وای بر آنان، زیرا که از من گریزان گشته‌اند! هلاکت بر ایشان باد، زیرا که بر من عِصیان ورزیده‌اند. می‌خواستم آنان را فدیه دهم، اما علیه من دروغها گفتند.

مکاشفه 18:4

آنگاه صدایی دیگر از آسمان شنیدم که گفت: «ای قوم من، از این شهر بیرون آیید، مبادا شریک گناهان او شوید، مبادا سهمی از بلاهای او به شما رسد،

مکاشفه 18:5

زیرا که گناهان او اینک تا به فلک رسیده، و خدا جنایات او را به یاد آورده است.