एने जेवी तो प्रिनासामाय जाते एय तो तेवी एक माणुह दोवडतेन तान आहने आवीन पाया पोडीन फुसणे लागिल, हे हाजा गुरुजी, तू हाजो हि एने अनंत जीवनान अधिकारी ला केरता मी काय केरणे?
हे मारो आबाक, जे माणहे तू माहु आपील हि मारी ईच्छा हि कि जाहरी मी हि ताहरी तुमूह ते पुण मारहे-या रिजी जानकेरता कि ते पुण मारो महिमाह देखहुं शकणार जो तू माहु आपील हि कारण हि जगाह बोणावणेन पेल तू माहु प्रेम किरील हि.
एने आमु हे पुण ओळखणे कि बोगवानान सोरो आवा हि एने तास आमूह समझ आपील हि आमु ता खेरलाह ओलेखने; एने आमु तापोर जो सत्य हि म्हणजे बोगवानान सोरो यीशु मसीहा माय रेणे. खेरो बोगवान एने अनंत जीवन ज्याच हि.
जो जीव तू देखील हि, ज्यू पेल ते इतू, पुण ऐवी नाहं सुतु, एने आघात कुंडा मायरीन निकलीन विनाशामाय पोळी; एने पृथ्वी पुर रेणारे जान नाव जगान उत्पतीन समयामायरीन जीवनान पुस्तकामाय लिखील, आवो चिडा होव दशा देखीन कि पेल्ला एतो ऐवी नाहं हि ओवतो पोशा आव जाती, आश्च्यर्य केरती.