1 जो विश्वासान कमजोर हि, ताह आपणे आहनी केरू, तान विकल्पांना निर्णय केरीन नाह.
1 जा बोरहाम कोमजोर हेते ताह आहने किरो, पुण तान व्यक्तिगत विचारा पोर बोलचाल केरने नाह।
तो चेन्दील जेड्या तोडी नाहय, एने दुवाताली बत्तीह ओलाडी नाय, जाहवोर न्यायाहा जीकाडी नाय.
यीशु चालूच आथ ओगांण केरीन ताह देरीन लीईल एने ताह कियील, “अरे अल्पविश्वासी, तू का शक दिरील.”
“देखू, तुमूह आत्या मोठलाह तुमु कुणीहुच तुच्छ माणहु मा, कारण मी तुमूह किथे कि स्वर्गाम तान दूत मारो स्वर्गीय आबाकने मूय कायम दिखिह रेतेह.
काहाकाय तो तान मोनाम नाह तर तो पेटाम जातेह एने शौचकुपातून बाहेर पुडव ओहलो रीन तान माय तान आखा प्रकारान खाणो शुद्ध ठेरायेल.
जो आवो आतल्या तारीन कुणी एकास ठोकर लावील हि, तान केरता ज्याच हाजो हि कि, जातीन चक्की तळी तान गेलामाय बांधीन, ताह समुद्रा माय टाकणे.
मी तुमूह खेरो खेरोज किथु कि जो कूण मान्हा मोकलने ग्रहण करने तो मान्हा ग्रहण करने एने जो मान्हा ग्रहण करने तो ताह ग्रहण करने ज्यान मान्हा मोकलील हि.
ताजागा पोररीन मुळ रेणार एता तास आमरेहेयो असाधारण रुपान प्रेम किरील; काहाकाय हियालू एतो, एने पाउस आविह एतो तान केरता तास आगठो पेटाळीन एने आमु आखान स्वागत किरील.
अन ताहेरया तान त्याग एनो तेवी जगान मेल एनो काय ताह स्वीकार केरणेन केरीन मुरील मायरीन जीवतालू उठिल बरोबर नाहं एय?
एकास विश्वास हि कि आखा काही खाणु उचित हि, पुण जो विश्वासामाय दुर्बल हि तो शोक केरनेनुज खाहोव.
हाजो तर हे हि कि नाहं माहा खाण्यू एणेन अंगूररस पिनार, एने काही इही केरूह मां ज्यासे तारो बायाक ठोकर लागी.
जो खाहोव तान खाणाराआ तुच्छ माणुह नाहा, एने जो खाणे नाहं तान तान खाणाराआ तुच्छ माणहु नाहा; कारण बोगवान आखा काही बोणाविल हि.
सेवेत आमु जोरावाराह जुवी कि निर्बलाह सहन केरीन, याच एणेन मा का जीवाह प्रसन्न केरूह.
ज्यानकेरता जाणेन मसीहाने बोगवानान महिमा केरता तुमूह ग्रहण किरील हि, तोहोलोच तुमूह पुण एक दिहीराह ग्रहण केरू.
तो तर शंभर वर्षाचा एतो आपणा मुरील शरीर एने सारा मुरील दशा होमजाडीन पुण विश्वास निर्बल किरील नाहं.
मी दुर्बळांसाठी पातलो बोणील तान केरता कि मसीहाकडे लीन आवहू. मी आखा माणहा केरता आखा काही बोणील, म्हणजे कायताहा कायताहा प्रकारे कूण एकास उद्धार मेलावीन आपुह.
जानकेरता प्रभु माय मोठला आनंदमाय तान स्वागत केरू, एने ओहला माणहाह अधिका होवटो आदर आपतेन रीवू.
हे बायहो, आमु तुमूह होमाजाडणे, कि जे हाजकेरीन वागणे नाहं, ताह होमाजाडील जे धीर धेरनु, जा नाराज हेते ताह धीर दया मूर्खाह हम्बालीलो, आखा पोररीन सहन शेक्ती देखाड.
पुण जेवण तर दायामाहाकेरता हि, ज्यान अवयव अभ्यास केरतीन हाजो चुकीत फरक ओहलोज हुशार एय गीया हि.
जर कूण तुमरो आहने आवी एने हि शिक्षण नाहं आपण्यू, ताह नापून घेरामाय आवहू दया नाहं नमस्कार केरू.