5 तोहोलोच आमु मोक्तास जन हेरो, मसीहा माय एक शरीर एने प्रत्येक जन एकमेकान अवयव हेते.
5 तिहेच केरीन आपु जा जुलूम हेते, मसी माय एक सेरीर एन आपसाम एका दिहरान अंग हेते।
ओगांण मी जगामाय नाय रेंव, पुण ज्या जगामाय रेती, एने मी तुवा फाय आवथू, हे पवित्र पिता, आपणा ता नाव से जो माहु आपील हि, तान रक्षा केर, का ता आमरे सन्मान एक एती.
केरणू कि जाणे आमरा शरीराह मोकता अवयव हेते, एने आखा अवयवाचे एकुच काम नाह;
तामुळे एकुच शरीर रूटू हि तर आमु पुण जे जुलुम जन हि, एकुच शरीर हि; कारण आमु आखा ता एकुच रोटामाय भागीदार एतो.
जोहलो मी आखा आखा वातून आनंद मेली, एने आपणा नाहं पुण मोक्ताजानाह फायदाकेरता होदथू कि तान उद्धार एने जुवी.
पुण परिस्थिती ओहलो हि कि अवयव आलेग आलेग रेणू, पुण शरीर एकुच हि.
काय तुमूह मालूम नाहं कि तुमरो शरीर मसीहान अवयव हि? तर काय मी मसीहान अवयवाह लीन ताह वेश्यांचे अवयव बणावूहू? मुळीच नाहं.
ते तान शरीर हि, एने तान परिपूर्णता हि जो आखामाय आखा काही पुरो करने.
ज्याही पवित्र माणहे पूर्णता एय जाणे एने सेवेन काम किरील जाणे एने मसीहान शरीर उन्नती जुळणार,
केरीन ठेग सोडीन एक दिहरा खेरो बालने, ठेगणे वातूह नाहा, काहाकाय आपु एक दिहरा अवयव हि.
एदमी बायकून बारी हि जाणेन कि मसीह कलीसियान हि बारी हि एने खुदेन शरीरान उद्धारकर्ता हि.
ज्याकेरता कि आमु तान शरीरान भाग हेते.
ऐवी देखू मी तुमरीकेरता जे मेहनत केरतीन हि, तामाय आनदान अनुभव केरतीन हि, एने मसीहान देह म्हणजेच कलीसियान केरता, मसीहान क्लेशाने जे काही थोडो रेणा एता, ताह आपणो शरीराकेरिन पुरो केरीन हि.
एने ती शिरोमोणीह देरीन नाह रीत जां से आखो डील जोडू एने पठोन द्वारा पालन-पोषण मिल्वीन एने एक्ठाच मिलिन, बोगवाना उखेर वोडते जाणे