32 पुण जव वात तान लंक्षाम नाह आवी, एने तो ताह फुसणे केरता बियव जाईल एता.
32 पुण ताह सोमेज माय नाह आवो काय ज्या हिकवोणान मतलब काय हे, एने ता यीशुह फुसणेन बिताला।
पासाण ताह ता अकरा जनांना पुण, ताहेरया ते जेवण केरणे बोह्ना एता देखानो एतो, एने तान अविश्वासान एने मोनान वातडो उपेर दोष लागाडील, काहाकाय तान केरता तान मोरना मायरीन उठनेपोर ताह देखायील, तास तापोर एने विश्वास मेलील नाह एतो.
तो ताह कियील, तुमूह देखव ओला अज्ञाम हि का काय? जो कांही बाहेररीन माणहान माय जातेह तो ताह नष्ट केरनेशकत अशुद् जो तुमूह होमजाडणे नाहं काय?
पुण तो फिरीन आपणो चेला उखव र देखव एने पतरसाला जुलीन कियील, “हे शैतान, मारो ओगांणरीन सेटो जा; काहाकाय तू बोगवानन वातुपोर नाहं, पुण माणहान वातून मोन लागी ज्यां.”
तास आवी खुबेर एर मिलव ल; एने तुमु आपसामाय वाद विवाद केरणे लागिल, “मोरेलताहा मायरीन जव एने ताला उठाडणेन काय आर्ध हि?”
पुण तो ओवतो वातू मायरीन काल्लीज वात होमजील नाहं; एने ती वात तास लिकाईन मेलील एने जो कियील गीया एता तो तान लक्षांम आवा नाह एता.
पुण जीवात तास ताह कियील, तान ताह होमजाली.
ओवतो पवित्र शास्त्र सोमजाळणेन केरता तास तान डोला उगडीन आपील.
पुण ता जी वातूह नाह सोमेजताला, एने ज्यो तासे नाह लिक रेणी; का तासे जाण नाह सेकना, एने ता जी वातून बारामाय ताह फुसणे से बिताला.
तान चेलो हि वात पेल्ला समजील नाहं, पुण ताहेरया यीशुन महिमा प्रगट एय गीयो तर ताह इआवीह कि हि वात तान विषय माय लिखील एती एने माणहान तान हेरी ज्योच प्रकारचा व्यवहार किरील एतो.
यीशु हे होमजाडीन कि ते फुसहु इच्छिमाय, तान कियेल, “काय तुमूह आपसामाय मारी आवो वातू च्या विषयाम विचार रेणू” थोडच वेळाने तुमूह माहु देखणार नाहं, एने ओवतो थोडच वेळाने माहु देखहु,
तोलाख माय तान चेला पोशा आवा, एने आश्चर्य केरणे लागिल कि तो बायकू हेरी वात केरतीन हि; तेभी कायीच फुसील नाहं, “तुवाह काय जुवी?” एने “कायतान केरता तीन हेरी वातू केरतीन हि?”